του Νίκου Ζακόπουλου
Γενικές ιστορικές πληροφορίες: Πρώτη έκδοση 1983
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 20ος ΑΙΩΝΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 20ος ΑΙΩΝΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014
ΖΙΩΓΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
[1937-2001]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Ο Βασίλης Ζιώγας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1937, με καταγωγή από το Συρράκκο Ιωαννίνων. Μεγάλωσε όμως και έμεινε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου συμμετείχε και στο λογοτεχνικό κίνημα του λετρισμού.
Κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους νεοέλληνες συγγραφείς. Το πρώτο του θεατρικό έργο το έγραψε στα μαθητικά ακόμα χρόνια, όταν φοιτούσε στο Αμερικανικό Κολλέγιο του Ψυχικού. Το έργο αυτό, που ο συγγραφέας έγραψε μόλις δεκατεσσάρων ετών στα 1949, ήταν "Η ψευδόμενη στάφυλος".
Ξεκινά με την ποιητική συλλογή "21 σπουδές για μικρό στίχο", όμως στη συνέχεια αφοσιώνεται σχεδόν, στο θεατρικό έργο.Την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο θέατρο, κάνει με το έργο "Το προξενιό της Αντιγόνης" το 1960, που ανέβηκε από τη Δωδέκατη Αυλαία. Το ίδιο έργο ανέβηκε από θέατρα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη αλλά και την τηλεόραση (ΕΙΡ).
Στα χρόνια της διαμονής του στο Παρίσι, γράφει πολλά θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1972 συνεργάζεται με τον θεατρικό οργανισμό La Mamma στη Νέα Υόρκη. Από το 1979 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ενώ μετέφρασε και έργα θεατρικών συγγραφέων όμως ο Σαμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο.
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
Η ψευδομένη στάφυλος (1949), Μια Αίθουσα Αναμονής (1956), Ο Κακός Βιστουρίχ ή Πως να στοιχειώσετε θέλοντας και μη (1957), Το Εστιατόριον Humanismus (1957), Οι Μπριζόλες και η Σταφίδα ή το Ψευτοπαίδι (1957), Ο Μέγας Μπεηζάχ (1958), Το Προξενιό της Αντιγόνης, (1958), Η Ιφιγένεια στη Φωτιά (1960), Τα Πασχαλινά Παιχνίδια (1965 Αστική Μυθολογία), Το Λαστιχένιο Φέρετρο, μονόπρακτο (1965), Η Κωμωδία της Μύγας (1967), Ο Φαλός πάνω στο Λουλούδι (1970), Τα εφτά κουτιά της Πανδώρας (1982), Οι γάμοι (1986), Το βουνό (1986), Όπως τα κούρντισες, Θε' μου (μυθιστόρημα, 1993), Το δέντρο του Ιούδα, Οι κάφροι Ή η αληθινή ιστορία του Μενέλαου και της Ελένης: Κωμωδία Φλυάκων, Το μπουκάλι, Ο Δον Κιχώτης σε νέες περιπέτειες, Χρωματιστές γυναίκες, Το Μποζό
Ο Βασίλης Ζιώγας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1937, με καταγωγή από το Συρράκκο Ιωαννίνων. Μεγάλωσε όμως και έμεινε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου συμμετείχε και στο λογοτεχνικό κίνημα του λετρισμού.
Κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους νεοέλληνες συγγραφείς. Το πρώτο του θεατρικό έργο το έγραψε στα μαθητικά ακόμα χρόνια, όταν φοιτούσε στο Αμερικανικό Κολλέγιο του Ψυχικού. Το έργο αυτό, που ο συγγραφέας έγραψε μόλις δεκατεσσάρων ετών στα 1949, ήταν "Η ψευδόμενη στάφυλος".
Ξεκινά με την ποιητική συλλογή "21 σπουδές για μικρό στίχο", όμως στη συνέχεια αφοσιώνεται σχεδόν, στο θεατρικό έργο.Την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο θέατρο, κάνει με το έργο "Το προξενιό της Αντιγόνης" το 1960, που ανέβηκε από τη Δωδέκατη Αυλαία. Το ίδιο έργο ανέβηκε από θέατρα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη αλλά και την τηλεόραση (ΕΙΡ).
Στα χρόνια της διαμονής του στο Παρίσι, γράφει πολλά θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1972 συνεργάζεται με τον θεατρικό οργανισμό La Mamma στη Νέα Υόρκη. Από το 1979 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ενώ μετέφρασε και έργα θεατρικών συγγραφέων όμως ο Σαμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο.
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
Η ψευδομένη στάφυλος (1949), Μια Αίθουσα Αναμονής (1956), Ο Κακός Βιστουρίχ ή Πως να στοιχειώσετε θέλοντας και μη (1957), Το Εστιατόριον Humanismus (1957), Οι Μπριζόλες και η Σταφίδα ή το Ψευτοπαίδι (1957), Ο Μέγας Μπεηζάχ (1958), Το Προξενιό της Αντιγόνης, (1958), Η Ιφιγένεια στη Φωτιά (1960), Τα Πασχαλινά Παιχνίδια (1965 Αστική Μυθολογία), Το Λαστιχένιο Φέρετρο, μονόπρακτο (1965), Η Κωμωδία της Μύγας (1967), Ο Φαλός πάνω στο Λουλούδι (1970), Τα εφτά κουτιά της Πανδώρας (1982), Οι γάμοι (1986), Το βουνό (1986), Όπως τα κούρντισες, Θε' μου (μυθιστόρημα, 1993), Το δέντρο του Ιούδα, Οι κάφροι Ή η αληθινή ιστορία του Μενέλαου και της Ελένης: Κωμωδία Φλυάκων, Το μπουκάλι, Ο Δον Κιχώτης σε νέες περιπέτειες, Χρωματιστές γυναίκες, Το Μποζό
Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ
Δράμα σε τρεις πράξεις
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος είχε πρωτογράψει το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας, υπό τη μορφή "άτεχνου" διηγήματος (όπως μαρτυρά ο ίδιος), στα 1897. Αργότερα, στα 1901, ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ε αφορμή την αναγγελία της δημιουργίας της Νέας Σκηνής, ζητά μετάξύ άλλων και από τον Γρ.Ξενόπουλο τη συγγραφή νέων έργων. Έτσι ξαναγράφεται το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας υπό τη μορφή δράματος και ανεβαίνει για πρώτη φορά στη Νέα Σκηνή του Χρηστομάνου το 1904.
Τυπώθηκε το 1918 (Κολλάρος)
Ο Ξενόπουλος θεωρεί το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας το αποκορύφωμα του ως τότε θεατρικού του έργου. Το θεωρεί επίσης εκτός από ηθογραφία, ένα έργο "πατριωτικό" με όλη της σημασία της λέξης.
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013
ΑΠΙΣΤΙΕΣ
των Ν.Τσιφόρου - Π.Βασιλειάδη
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Ανέβηκε στη σκηνή για πρώτη φορά με τους Νίκο Σταυρίδη και Διονύση Παπαγιαννόπουλο.
Το 1962 μεταφέρεται στον κινηματογράφο με τον τίτλο "Δέκα μέρες στο Παρίσι", με τους Νίκο Σταυρίδη, Γιάννη Γκιωνάκη, Πόπη Λάζο και Άννα Φόνσου, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου και σενάριο Ν.Τσιφόρου-Π.Βασιλειάδη.
Υπόθεση του έργου: Ο Βάσος και ο Μίλτος είναι παντρεμένοι με δύο αδερφές, τη Λίνα και την Αλέκα. Οι δύο νεόπλουτοι, επιτυχημένοι επιχειρηματίες της εποχής ονειρεύονται νύχτες "ντόλτσε βίτα" σε ένα ταξίδι στο Παρίσι, φυσικά χωρίς τις συζύγους τους. Για να καταφέρουν να τις πείσουν να τους αφήσουν να ταξιδέψουν μόνοι, επινοούν ένα δήθεν πρόβλημα υγείας του Βάσου για το οποίο πρέπει να ταξιδέψει στο Παρίσι. Συγκυρίες και συμπτώσεις όμως φανερώνουν την αλήθεια στις γυναίκες τους οι οποίες αποφασίζουν να τους κάνουν να χάσουν κάθε όρεξη για ταξίδια και περιπέτειες, ξυπνώντας μέσα τους τη ζήλεια.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ:
1. ΒΑΣΟΣ, 2. ΑΛΕΚΑ, 3. ΜΙΛΤΟΣ, 4. ΛΙΝΑ, 5. ΒΑΓΓΕΛΗΣ, 6. ΚΑΙΤΗ, 7.ΝΤΙΝΟΣ, 8.ΚΙΚΙΤΣΑ, 9. ΜΗΤΕΡΑ ΑΛΕΚΑΣ ΚΑΙ ΛΙΝΑΣ, 10. ΚΟΣΜΑΣ Ο ΚΕΦΑΛΟΣΠΑΣΤΗΣ, 11. ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1995, Θέατρο Μετροπόλιταν, με τους Τάσο Χαλκιά και Γιώργο Παρτσαλάκη
1999, Θεσσαλικό Θέατρο, σκηνοθεσία Π.Ζέρβα
Ταινία Δέκα μέρες στο Παρίσι
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Ανέβηκε στη σκηνή για πρώτη φορά με τους Νίκο Σταυρίδη και Διονύση Παπαγιαννόπουλο.
Το 1962 μεταφέρεται στον κινηματογράφο με τον τίτλο "Δέκα μέρες στο Παρίσι", με τους Νίκο Σταυρίδη, Γιάννη Γκιωνάκη, Πόπη Λάζο και Άννα Φόνσου, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου και σενάριο Ν.Τσιφόρου-Π.Βασιλειάδη.
Υπόθεση του έργου: Ο Βάσος και ο Μίλτος είναι παντρεμένοι με δύο αδερφές, τη Λίνα και την Αλέκα. Οι δύο νεόπλουτοι, επιτυχημένοι επιχειρηματίες της εποχής ονειρεύονται νύχτες "ντόλτσε βίτα" σε ένα ταξίδι στο Παρίσι, φυσικά χωρίς τις συζύγους τους. Για να καταφέρουν να τις πείσουν να τους αφήσουν να ταξιδέψουν μόνοι, επινοούν ένα δήθεν πρόβλημα υγείας του Βάσου για το οποίο πρέπει να ταξιδέψει στο Παρίσι. Συγκυρίες και συμπτώσεις όμως φανερώνουν την αλήθεια στις γυναίκες τους οι οποίες αποφασίζουν να τους κάνουν να χάσουν κάθε όρεξη για ταξίδια και περιπέτειες, ξυπνώντας μέσα τους τη ζήλεια.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ:
1. ΒΑΣΟΣ, 2. ΑΛΕΚΑ, 3. ΜΙΛΤΟΣ, 4. ΛΙΝΑ, 5. ΒΑΓΓΕΛΗΣ, 6. ΚΑΙΤΗ, 7.ΝΤΙΝΟΣ, 8.ΚΙΚΙΤΣΑ, 9. ΜΗΤΕΡΑ ΑΛΕΚΑΣ ΚΑΙ ΛΙΝΑΣ, 10. ΚΟΣΜΑΣ Ο ΚΕΦΑΛΟΣΠΑΣΤΗΣ, 11. ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1995, Θέατρο Μετροπόλιταν, με τους Τάσο Χαλκιά και Γιώργο Παρτσαλάκη
1999, Θεσσαλικό Θέατρο, σκηνοθεσία Π.Ζέρβα
Ταινία Δέκα μέρες στο Παρίσι
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013
Τ' ΑΓΚΑΘΙ (ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ)
Του Αλ. Δαμιανού
ΓΕΝΙΚΕΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Δράμα σε τρεις πράξεις.
Εκδόθηκε και ανέβηκε το 1959. Αντίτυπο του έργου φαίνεται να διαθέτει η Κεντρική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο γιός του μπάρμπ’ Αντώνη, ο Πέτρος, έχει καταταγεί στον κυβερνητικό στρατό. Έχει όμως κι ένα ψυχογιό τον Θανάση, που έχει ανέβει στα βουνά. Η οριστική σύγκρουση ανάμεσα στα δύο αδέρφια φτάνει, όταν ο κυβερνητικός στρατός, με επικεφαλής τον Πέτρο, κυκλώνει μια ομάδα του Δημοκρατικού στρατού όπου ανήκει ο Θανάσης.Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ
 |
| 1964 |
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες: Η κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά, η Χαρτοπαίχτρα, γράφτηκε το 1963, και πρωτοανέβηκε στην σκηνή από το θίασο της Κατερίνας (Ανδρεάδη), σημειώνοντας τον μεγαλύτερο αριθμό παραστάσεων, για εκείνα τα χρόνια. Συγκεκριμένα παίχτηκε για τρεις περιόδους κι έκανε 720 παραστάσεις. Το 1964 μεταφέρεται στον κινηματογράφο, σε παραγωγή Φίνος Φίλμς, σκηνοθεσία Γ.Δαλιανίδη και μουσική Μ.Πλέσσα, και έρχεται τρίτη (σε εισπράξεις) ανάμεσα στις ταινίες της χρονιάς. Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του Ψαθά.
"..Το μεγαλύτερο μέρος των γυναικών της αστικής τάξης παίζουν σήμερα χαρτιά -πάνδημη κατάντησε η χαρτοπαιξία εκεί όπου είναι λυμένα κατά κάποιον τρόπο τα βασικά προβλήματα της ζωής -υπάρχει συνεπώς αφθονία υλικού για την κωμωδία.Δεν είναι, όμςω, αυτή η γενίκευση της γυναικείας χαρτοκατάνυξης που μου κίνησε το ενδιαφέρον, σήμερα, για την παθιασμένη χαρτοπαίχτρα. Εδώ και πολλά χρόνια είχα επισημάνει τον τύπο -το 1953 έδωσα ένα σκίτσο στην κωμωδία Φαύλος Κύκλος.." Δ.Ψαθάς
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ...ΑΝΕΜΟΣ
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες: "..επικεντρώνεται σε ένα από τα καυτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, έντονο άλλοτε και τώρα: τη φύλαξη και περίθαλψη των γερόντων. Με αφορμή το πρόβλημα αυτό, το έργο επικεντρώνεται στο θεσμό της οικογένειας και επιχειρεί μια τομή στις σχέσεις που αρθρώνονται μέσα στους κόλπους της, σχέσεις και καταστάσεις που αντανακλούν την ίδια τη νεοελληνική κοινωνία και τις δομές της (από το σημείωμα του έργου, παράσταση Εθνικού Θεάτρου 2004)
Υπόθεση-Θέμα: Η Κούλα είναι μια λαϊκή γυναίκα που, περνώντας από το στάδιο της νοσοκόμας και της υπηρέτριας σ' αυτό της ερωμένης, κατάφερε να εδραιώσει τη θέση της και την παρουσία της μέσα σε μια ανδροκρατούμενη οικογένεια. Ελέγχει κι εξουσιάζει όχι μόνο τον κατάκοιτο γέρο που συντηρεί και περιθάλπτει, αλλά και τους γιούς του, κι έχει μεταμορφωθεί σε κυρίαρχη παρουσία στο ξένο σπιτικό. (από το σημείωμα του έργου, παράσταση Εθνικού Θεάτρου 2004)
Άρθρα:
http://news.pathfinder.gr/culture/theater/30984.html
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12305&subid=2&pubid=126940
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=156737
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΓΕΡΟΣ, 2.ΚΟΥΛΑ, 3.ΕΛΛΗ, 4.ΑΛΕΚΟΣ, 5.ΣΤΕΛΙΟΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
2004, Νέα Σκηνή Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Κ.Τσιάνου, με τους Γ.Μοσχίδη, Μπ.Βαλάση, Ν.Βλαβιανού, Χρ.Βασιλόπουλο και Π.Καρακωνσταντόγλου
ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΟΥ
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ: 1.Το Μοτέλ, 2.Το Προξενιό, 3.Θεόφιλος Καΐρης, 4.Ο Ντίκος-το κρυφό χαρτί, 5.Η Ξένη, 6.Το Νησί της Πέτρας, 7.Οι Τελευταίοι, 8.Ο Νυμφίος, 9.Τα Σκιάχτρα, 10.Από Μηχανής... άνεμος
Κυριακή 14 Αυγούστου 2011
ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΝΤΡΗ
του Γρ.Ξενόπουλου
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες: Πρόκειται για το μυθιστόρημα του Γρ.Ξενόπουλου Κόκκινος Βράχος (1915), που ο ίδιος μετέτρεψε σε θεατρικό και το ονόμασε Φωτεινή Σαντρή, μετά από παραγγελία της Κυβέλης με την οποία ξεκίνησε να συνεργάζεται το 1908. Η Κυβέλη έπαιξε με μεγάλη επιτυχία τη Φωτεινή Σαντρή για πολλά χρόνια.
Το έργο αυτό του Ξενόπουλου μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1949, από την Σπέντζος Φιλμ σε σκηνοθεσία Γρ.Γρηγορίου.
Υπόθεση: Η άφιξη του Άγγελου Μαρίνη, του σαραντάχρονου εξαδέρφου της Φωτεινής Σαντρή, για διακοπές στη Ζάκυνθο, αναστατώνει την ως τότε ξέγνοιαστη ζωή της. Ο λόγος είναι πως τον ερωτεύεται, όπως κι εκείνος αυτή, μα δεν μπορεί να δεχτεί τον ερωτά του λόγω της συγγένειας που τους συνδέει. Ο Άγγελος γυρίζει στην Αθήνα απογοητευμένος από τον ανεκπλήρωτο έρωτά του. Οι αμφιβολίες της Φωτεινής διαλύονται όταν μαθαίνει πως ο γάμος ανάμεσα σε πρώτα ξαδέρφια είναι αποδεκτός από τον Πατριάρχη. Ο Άγγελος όμως εν τω μεταξύ, έχει παντρευτεί κάποια άλλη, κι όταν αυτή η είδηση φτάνει στ' αυτιά της Φωτεινής, την οδηγεί να γκρεμιστεί από τον Κόκκινο Βράχο, και να τερματίσει τη ζωή της.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.Κύριος Σάντρης, 2.Κυρία Σάντρη, 3.Φωτεινή, 4.Μίμης, 5.Άγγελος Μαρίνης, 6.Τώνης Βρονκίνης, 7.Γιούλια Βρονκίνη, 8.Μαριέτα, 9.Κοσμάς Αλιμπράντε, 10.Ο πιανίστας:
Από τον «Κόκκινο βράχο» στη Φωτεινή Σάντρη
1908, Ζάκυνθος από τον θίασο Κυβέλης
1943, από τους Μανωλίδου-Παππά-Δενδράμη
2011, Νέα Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, σκην. Ρούλα Πατεράκη, με τους Θεμιστοκλή Πάνου, Θέμις Μπαζάκα, Γιούλικα Σκαφιδά, Αργύρη Πανταζάρα, Θανάση Ευθυμιάδη, Δημήτρη Μοθωναίο, Ιωάννα Παππά, Αμαλία Τσεκούρα, Κοσμά Φοντούκη, Νίκος Πλάτανος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φωτεινή Σαντρή - ηχογραφημένο - Θέατρο της Κυριακής
Φωτεινή Σαντρή > Κόκκινος βράχος, μεταφορά στον κινηματογράφο
ΔΥΟ ΘΕΟΙ
του Λένου Χρηστίδη
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες: Γράφτηκε το 1999. Βραβεύτηκε με το βραβείο Κάρολος Κουν, ως το καλύτερο έργο της χρονιάς.
Το έργο ανέβηκε την θεατρική περίοδο 2010-2011 από τον θεατρικό οργανισμό Νέο Λόγο και το Studio
Μαυροιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, και θα επαναληφθεί την περίοδο 2011-2012 ως εναρκτήριο έργο της περιόδου, με πρεμιέρα στις 23 Σεπτεμβρίου.
Έκδοση: Καστανιώτης
Υπόθεση: Ο Πάτρικ και ο Μιγκέλ, ήρωες κάποιας μελλοντικής εποχής, έχουν βρεθεί έγκλειστοι σε ίδρυμα λόγω της εξάρτησής τους από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Εν όψει ενός επικείμενου πολέμου με πυρηνικά όπλα, ανάμεσα στα δύο κράτη στα οποία έχει χωριστεί ο κόσμος, την Ευρασία και την Αμερική, και την πιθανότητα αυτός ο πόλεμος να εξαφανίσει κάθε ίχνος ζωής επί της γης, ο Πάτρικ και ο Μιγκέλ αποφασίζουν να γράψουν την ιστορία του κόσμου, χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή που κρύβουν στο δωμάτιό τους. 'Οταν το σχέδιο των δύο φίλων γίνεται γνωστό στο προσωπικό και τους τρόφιμους του ιδρύματος, όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του επιθυμούν να καταγραφούν στα κατάστιχα της ιστορίας που προορίζονταιγια τους μελλοντικούς κατοίκους του πλανήτη. Επιθυμούν όμως να καταγραφούν σαν κάτι παραπάνω απ' αυτό που είναι στην πραγματικότητα, σαν σπουδαίες προσωπικότητες. Όμως οι φιλοδοξίες τους ξεπερνιούνταιαπό τους δύο φίλους, που υπερβαίνουν κάθε όριο, καταγράφοντας τους ίδιους τους τους εαυτούς,ως τους Δύο Θεούς που δημιούργησαν τα πάντα στη Γη.
ΒΙΝΤΕΟ
Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΜΙΧΑΗΛ
Γενικές-Ιστορικές πληροφορίες:
Δραματικό χρονικό σε τέσσερις πράξεις και οκτώ εικόνες (στην πρώτη του μορφή, του 1935). Ανέβηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο, το 1936, κατόπιν προτάσεως του Γρ.Ξενόπουλου, με τους Αλέξη Mινωτή, Kατίνα Παξινού, Γ. Γληνό, N. Παρασκευά, Δ. Mυράτ.
Ο Αλ. Μινωτής είχε γράψει: "Από τις πιο ισχυρές εμπειρίες μου επί σκηνής υπήρξε το ζωντάνεμα του «Αυτοκράτορα Mιχαήλ», που όπως και τώρα πιστεύω υπήρξε το καλύτερο και υψηλότερο νεοελληνικό έργο. Δεν μεταχειρίζομαι τον όρο σαιξπηρικό γιατί έχει γίνει οικτρή κατάχρησή του και όταν ακόμα είναι τέλεια άσχετος με το έργο που κρίνεται. aλλά η δομή του «αυτοκράτορα Mιχαήλ», η ακεραιότητα του ρόλου, η τελειότητα της μορφής, δεν συναντιούνται σχεδόν ποτέ στο νεοελληνικό τρόπο γραφής ιστορικών θεμάτων. Eχω πάντα το αίσθημα ότι ο ρόλος του «αυτοκράτορα Mιχαήλ» του Άγγελου Tερζάκη, ήταν ένας από τους σαιξπηρικούς ρόλους που έχω παίξει" (Tετράδια Eυθύνης 4)
"Μιχαήλ ο Τέταρτος, τον λέει η ιστορία. ΗΓ εποχή του δε, σημειώνεται σαν τέλος μιας άλλης εποχής, πολύ μεγάλης, της "Βυζαντινής εποποιίας". [...] Στο κατώφλι αυτής της εποχής ουραγός, παραμελημένος και μελαγχολικός, τραγικός κληρονόμος μιας βαρειάς παράδοσης, στέκει ο Μιχαήλ ο Δ' σε στάση ταπεινή ικέτη. [...] Εφτά χρόνια βασιλεύει ο Μιχαήλ, και στα εφτά τούτα χρόνια γίνεται μάρτυρας μιας ραγδαίας παρακμής: του κράτους και του εαυτού του. Μέσα στα ερείπια που σωριάζονται γύρω του, ο άνθρωπος αυτός στέκεται όρθιος και ονειροπαρμένος, ζώντας σ' έναν κόσμο φανταστικό από ίσκιους ταραγμένους κι ερωτήματα. Παλεύει, προσεύχεται, βασανίζεται, μετανοεί, αμφιβάλλει. Το μαρτύριο κι η ασκητική αυτοσυγκέντρωση, έχουν οξύνει στο έπακρο τη νόησή του, κι αυτό τον απομονώνει ακόμα περισσότερο μέσα στη σκοτεινή εκείνην εποχή. Ο Μιχαήλ ο Δ' είναι μόνος, δίχως στήριγμα κανένα στην πάλη του με το Θάνατο και στην αγωνία του μπροστά στο τραγικό αίνιγμα της αλήθειας.." ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
Κριτικές: "Ο Αυτοκράτωρ Μιχαήλ στάθηκε το πρώτο έργο της βυζαντινής τριλογίας που ο "Σταυρός και το Σπαθί" και η "Θεοφανώ" ήρθαν αργότερα να συμπληρώσουν. Με την τριλογία τούτη, οι Ίσαυροι και οι Μακεδόνες ανέβηκαν στο θρόνο των Πλαντάτζενετ και των Γιορκ- κι ο βάρδος του Έηβον έκανε τη θριαμβευτική του είσοδο στις Βλαχέρνες. Η σαιξπηρολογία του Τερζάκη σημειώθηκε από μερικούς κακόβουλους σαν μομφή. Μα ο ίδιος περίπου ψόγος είχε παλιά ακουστεί και για τον πρώτο Φάουστ και το Ρουή Μπλάς. 'Υστερα τιμή στο νεοφώτιστο τεχνίτη, που διαλέγει καλό δάσκαλο ακόμα κι αν παπαγαλίζει τις διδαχές του. Και διπλή τιμή στον Τερζάκη που κατάφερε να μην παπαγαλίσει. Οι βυζαντινοί του ήρωες δεν είναι ξεθωριασμένοι Αμλέτοι και Ριχάρδοι. Είναι, άμα τους αφαιρέσεις το στέμμα και την πορφύρα, ο ίδιος ο δραματουργός -ο στειχειωμένος και υπερευαίσθητος, με όλες τις νεανικές του αγωνίες κι απορίες μεταφερμένες ολόϊσια απ' το βυθό της ψυχής στην επιφάνεια του θεατρικού σανιδιού.." ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΠΑΘΑΡΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ, 2.ΜΑΝΟΥΗΛ ΙΒΑΤΖΗΣ, 3.ΧΙΤΩΝΙΤΗΣ, 4.ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΟΣ, 5.ΠΡΩΤΟΣΠΑΘΑΡΙΟΣ, 6.Α'ΣΠΑΘΑΡΙΟΣ, 7.Β'ΣΠΑΘΑΡΙΟΣ, 8.Γ'ΣΠΑΘΑΡΙΟΣ, 9.ΠΡΩΤΟΒΕΣΤΙΑΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, 10.ΠΑΤΡΙΚΙΟΙ, 12.ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ, 13.Α' ΜΑΝΤΑΤΟΦΟΡΟΣ, 14.Β' ΜΑΝΤΑΤΟΦΟΡΟΣ, 15.ΔΟΜΕΣΤΙΚΟΣ, 16.ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ, 17.ΜΙΧΑΗΛ Δ', 18.ΤΖΙΝΤΖΙΛΟΥΚΗΣ, 19.ΠΡΙΜΙΚΗΡΙΑ, 20.ΜΑΚΡΕΜΒΟΛΙΤΗΣ, 21.Α' ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ, 22.Β'ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ, 23.ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ, 24.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΡΟΒΑΤΑΣ, 25.ΜΙΧΑΗΛ ΔΕΡΜΟΚΑΪΤΗΣ, 26.ΝΕΟΣ ΜΑΝΤΑΤΟΦΟΡΟΣ, 27.ΓΙΑΤΡΟΣ, 28.ΖΩΗ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΗ, 29.ΠΑΤΡΙΚΙΑ ΖΩΣΤΗ, 30.ΖΩΣΤΕΣ, 31.ΣΓΟΥΡΙΤΣΗΣ, 32.ΠΟΡΤΑΡΗΣ, 33.ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1936, Εθνικό Θέατρο
1979, Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Αλ.Μινωτή
2004, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Βασ. Νικολαΐδη
ΑΓΝΗ
του Αγγ.Τερζάκη
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Δράμα σε τρεις πράξεις. Γράφτηκε το 1941. Το 1942 (17/6) το καταθέτει στην κριτική επιτροπή του Εθνικού Θεάτρου.
Το 1949 ανεβαίνει από το θίασο Kατσέλη-Γληνού-Παρασκευά.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.Αγνή, 2.Νινέττα, 3.Αργύρης Μαρκάτος, 4.Μίλιος, 5.Φρόσω, 6.Βερσάκος, 7.Ντίνα, 8.Μιμίκα
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Δράμα σε τρεις πράξεις. Γράφτηκε το 1941. Το 1942 (17/6) το καταθέτει στην κριτική επιτροπή του Εθνικού Θεάτρου.
Το 1949 ανεβαίνει από το θίασο Kατσέλη-Γληνού-Παρασκευά.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.Αγνή, 2.Νινέττα, 3.Αργύρης Μαρκάτος, 4.Μίλιος, 5.Φρόσω, 6.Βερσάκος, 7.Ντίνα, 8.Μιμίκα
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
ΑΓΓΕΛΑ
Του Γ.Σεβαστίκογλου
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Γράφτηκε στη Μόσχα,και ανέβηκε στο θέατρο Βαχτάνγκοφ το 1958.Αργότερα παραστάθηκε σε πολλά θέατρα της Σοβιετικής Ενωσης και της Ανατολικής Ευρώπης.Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε από τον Κ.κούν και το Θέατρο Τέχνης το 1964.
Υπόθεση: Το δράμα ξεκινά με τη μυστηριώδη αυτοκτονία μιας νεαρής υπηρέτριας. Τη θέση της έρχεται να πάρει μία ακόμα κοπέλα από την επαρχία, η Αγγέλα. Μόνη στον κόσμο, σαν αμέτρητες άλλες κοπέλες που έφθασαν στην Αθήνα για να πιάσουν δουλειά σαν υπηρέτριες, θα βρεθεί αντιμέτωπη μ' έναν κόσμο, όπου πλάι στα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, ζουν η εκμετάλλευση, η φτώχεια, ο υπόκοσμος και η απελπισία. Μέσα από τις σχέσεις και τη ζωή των υπηρετριών της πολυκατοικίας, σκιαγραφείται η μετεμφυλιακή εποχή της Αθήνας του '50, όπου επικρατεί, η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία, οι διωγμοί των αγωνιστών και των συγγενών τους.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΓΓΕΛΑ, 2.ΓΙΩΡΓΙΑ, 3.ΑΝΝΑ, 4.ΦΑΝΗ, 5.ΝΕΡΑ, 6.ΣΤΡΑΤΟΣ, 7.ΛΑΜΠΡΟΣ, 8.ΜΕΝΙΟΣ, 9. ΚΥΡΙΑ ΠΑΠΑ, 10.ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΗΣ, 11.ΓΚΑΡΣΟΝΙ, 12.ΓΙΑΤΡΟΣ, 13.ΕΪΒΑΛΑΔΕΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1995, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σκηνοθεσία Π.Βούλγαρη
2005, ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου, σκηνοθεσία Κ.Καπελώνης
2010, Θέατρο Σφενδόνη, σκηνοθεσία Δημήτρης Μπίτος
ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEO
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Γράφτηκε στη Μόσχα,και ανέβηκε στο θέατρο Βαχτάνγκοφ το 1958.Αργότερα παραστάθηκε σε πολλά θέατρα της Σοβιετικής Ενωσης και της Ανατολικής Ευρώπης.Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε από τον Κ.κούν και το Θέατρο Τέχνης το 1964.
Υπόθεση: Το δράμα ξεκινά με τη μυστηριώδη αυτοκτονία μιας νεαρής υπηρέτριας. Τη θέση της έρχεται να πάρει μία ακόμα κοπέλα από την επαρχία, η Αγγέλα. Μόνη στον κόσμο, σαν αμέτρητες άλλες κοπέλες που έφθασαν στην Αθήνα για να πιάσουν δουλειά σαν υπηρέτριες, θα βρεθεί αντιμέτωπη μ' έναν κόσμο, όπου πλάι στα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, ζουν η εκμετάλλευση, η φτώχεια, ο υπόκοσμος και η απελπισία. Μέσα από τις σχέσεις και τη ζωή των υπηρετριών της πολυκατοικίας, σκιαγραφείται η μετεμφυλιακή εποχή της Αθήνας του '50, όπου επικρατεί, η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία, οι διωγμοί των αγωνιστών και των συγγενών τους.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΓΓΕΛΑ, 2.ΓΙΩΡΓΙΑ, 3.ΑΝΝΑ, 4.ΦΑΝΗ, 5.ΝΕΡΑ, 6.ΣΤΡΑΤΟΣ, 7.ΛΑΜΠΡΟΣ, 8.ΜΕΝΙΟΣ, 9. ΚΥΡΙΑ ΠΑΠΑ, 10.ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΗΣ, 11.ΓΚΑΡΣΟΝΙ, 12.ΓΙΑΤΡΟΣ, 13.ΕΪΒΑΛΑΔΕΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1995, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σκηνοθεσία Π.Βούλγαρη
2005, ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου, σκηνοθεσία Κ.Καπελώνης
2010, Θέατρο Σφενδόνη, σκηνοθεσία Δημήτρης Μπίτος
ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEO
Δευτέρα 2 Μαΐου 2011
ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ
Του Σπ.Μελά
Υπόθεση:
Αναφέρεται στην εποχή του 1909, σε μιά φτωχογειτονιά της Αθήνας.Ο Αναστάσης ,γιός του αλκοολικού αμαξά Μανώλη Τζίτζικα,δεν ζεί μαζί με την οικογενειά του,κι έτσι αγνοεί την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι του.Ο Τζίτζικας εξαναγκάζει της γυναίκα του και την μεγάλη κόρη του,να εκδίδονται για να μαζέψει δήθεν τα λεφτα που χρειάζεται για να ξαναχτίσει τον πύργο των προγόνων του.Οταν ο Αναστάσης ανακαλύπτει όλα αυτά, έρχεται σε ρίξη με τον πατέρα του,τσακώνονται άσχημα και πάνω στον καυγά τον σκοτώνει.
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κοινωνικό έργο σε τρία μέρη. Παραστάθηκε το 1909
Έκδοση Ελευθερουδάκης 1909
ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 1976 (σκηνοθεσία Π.Γλυκοφρύδη)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Χαλασμένο Σπίτι - Το Θέατρο της Δευτέρας
Υπόθεση:
Αναφέρεται στην εποχή του 1909, σε μιά φτωχογειτονιά της Αθήνας.Ο Αναστάσης ,γιός του αλκοολικού αμαξά Μανώλη Τζίτζικα,δεν ζεί μαζί με την οικογενειά του,κι έτσι αγνοεί την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι του.Ο Τζίτζικας εξαναγκάζει της γυναίκα του και την μεγάλη κόρη του,να εκδίδονται για να μαζέψει δήθεν τα λεφτα που χρειάζεται για να ξαναχτίσει τον πύργο των προγόνων του.Οταν ο Αναστάσης ανακαλύπτει όλα αυτά, έρχεται σε ρίξη με τον πατέρα του,τσακώνονται άσχημα και πάνω στον καυγά τον σκοτώνει.
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κοινωνικό έργο σε τρία μέρη. Παραστάθηκε το 1909
Έκδοση Ελευθερουδάκης 1909
ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 1976 (σκηνοθεσία Π.Γλυκοφρύδη)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Χαλασμένο Σπίτι - Το Θέατρο της Δευτέρας
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΡΑΜΟΝ ΝΟΒΑΡΟ
Του Π.Μάτεση
Υπόθεση:
Ενα επαρχιωτόπουλο ήταν ο Αντωνάκης* όταν τον έφεραν,πιασμένο από το χέρι, οι νησιώτες γονείς** του,στην Αθήνα για να μορφωθεί.Ατολμος από μικρός ο Αντωνάκης,από μικρό παιδί είχε πιστέψει βαθιά μες την ψυχή του ,πως είναι μηδαμηνός,ασήμαντος και άσχημος.: «Τι είμαι εγώ για να κοιτάξω ψηλά;Ποιός είμαι για να μ’ αγαπήσουν;Κανένας Ραμόν Νοβάρο;
Τη σκιτάλη στον ακρωτηριασμό της προσωπικότητάς του,παίρνουν απ’ τους γονείς του, η γυναίκα του κι η πεθερά του.Κι ο Αντωνάκης πάντα από κάτω,παντρευεται δίχως να το καταλάβει,κι όλοι του παίρνουν τον αέρα.Δεν έχει το θάρρος να υψώσει τη φωνή του σαν άντρας,κι όλοι τον έχουν σήκω κάτσε,τον χαστουκίζουν όλοι,η γυναίκα του ,η πεθερά του ,ακόμα και η ψυχοκόρη.Μάταια τον συμβουλέυει ο φίλος του,να δείξει πως είναι άντρας,και να τους χτυπήσει κι αυτός.Δε θα τολμήσει ποτέ.
Το μοναδικό του τόλμημα,να πηδήξει απ’ το μπαλκόνι, και θα ξανασυναντήσει στον παράδεισο πια, το αγνό χάδι της μητέρας του ,την αιτία της καταστροφής του!
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1973, από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Εχει εμπλουτίσει τη δομή με κινηματογραφικά στοιχεία, όπως το φλας-μπακ.
Κριτικές: “Αυτός ο κύριος Αντωνάκης,ναυαγός στο σαλόνι της μικροαστικής του βολής,είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες της Νεοελληνικής Δσραματουργίας…» Κ.ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ [Βήμα 10-4-1973]
“…Ολα τα πρόσωπα και η δράση είναι γύρω από τον Αντωνάκη.Πολύ σωστά.Λείπει μόνο η πειστική αιτιολόγηση του ποιά ήταν η στάση των γονιών του, ώστε να καταντήσει έτσι ο Αντωνάκης από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του….» ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΞΑΣ [Ελευθ.Κόσμος 3-4-1973]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ, 2.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ, 3.Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, 4.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ, 5.Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, 6.Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ, 7.Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΥ, 8.ΘΕΩΝΗ, 9.ΠΑΠΠΑΣ, 10.ΓΙΑΤΡΟΣ, 11.ΝΕΟΣ ΜΕ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΣΚΕΤΟ, 12.ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 13.ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ, 14.ΛΟΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ, 15.Ο ΚΥΡΙΟΣ ΡΑΜΟΝ ΝΟΒΑΡΟ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1973 Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Κ.Μπάκας
Υπόθεση:
Ενα επαρχιωτόπουλο ήταν ο Αντωνάκης* όταν τον έφεραν,πιασμένο από το χέρι, οι νησιώτες γονείς** του,στην Αθήνα για να μορφωθεί.Ατολμος από μικρός ο Αντωνάκης,από μικρό παιδί είχε πιστέψει βαθιά μες την ψυχή του ,πως είναι μηδαμηνός,ασήμαντος και άσχημος.: «Τι είμαι εγώ για να κοιτάξω ψηλά;Ποιός είμαι για να μ’ αγαπήσουν;Κανένας Ραμόν Νοβάρο;
Τη σκιτάλη στον ακρωτηριασμό της προσωπικότητάς του,παίρνουν απ’ τους γονείς του, η γυναίκα του κι η πεθερά του.Κι ο Αντωνάκης πάντα από κάτω,παντρευεται δίχως να το καταλάβει,κι όλοι του παίρνουν τον αέρα.Δεν έχει το θάρρος να υψώσει τη φωνή του σαν άντρας,κι όλοι τον έχουν σήκω κάτσε,τον χαστουκίζουν όλοι,η γυναίκα του ,η πεθερά του ,ακόμα και η ψυχοκόρη.Μάταια τον συμβουλέυει ο φίλος του,να δείξει πως είναι άντρας,και να τους χτυπήσει κι αυτός.Δε θα τολμήσει ποτέ.
Το μοναδικό του τόλμημα,να πηδήξει απ’ το μπαλκόνι, και θα ξανασυναντήσει στον παράδεισο πια, το αγνό χάδι της μητέρας του ,την αιτία της καταστροφής του!
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1973, από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Εχει εμπλουτίσει τη δομή με κινηματογραφικά στοιχεία, όπως το φλας-μπακ.
Κριτικές: “Αυτός ο κύριος Αντωνάκης,ναυαγός στο σαλόνι της μικροαστικής του βολής,είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες της Νεοελληνικής Δσραματουργίας…» Κ.ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ [Βήμα 10-4-1973]
“…Ολα τα πρόσωπα και η δράση είναι γύρω από τον Αντωνάκη.Πολύ σωστά.Λείπει μόνο η πειστική αιτιολόγηση του ποιά ήταν η στάση των γονιών του, ώστε να καταντήσει έτσι ο Αντωνάκης από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του….» ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΞΑΣ [Ελευθ.Κόσμος 3-4-1973]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ, 2.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ, 3.Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, 4.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ, 5.Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, 6.Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ, 7.Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΥ, 8.ΘΕΩΝΗ, 9.ΠΑΠΠΑΣ, 10.ΓΙΑΤΡΟΣ, 11.ΝΕΟΣ ΜΕ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΣΚΕΤΟ, 12.ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 13.ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ, 14.ΛΟΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ, 15.Ο ΚΥΡΙΟΣ ΡΑΜΟΝ ΝΟΒΑΡΟ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1973 Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Κ.Μπάκας
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ
Του Δ.Ψαθά
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1958. Κωμωδία σε τρεις πράξεις και τέσσερις εικόνες.
Πρωτοπαίχτηκε από τον θίασο Μαίρης Αρώνη-Ντίνου Ηλιόπουλου τον Οκτώβριο του 1958.
Έγινε κινηματογραφική ταινία το 1965, σε σκηνοθεσία Γ.Δαλιανίδη, με τους Ντ.Ηλιόπουλο, Ρ.Βλαχοπούλου, Δ.Παπαγιαννόπουλο.
«Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης…Και το δυστύχημα είναι ότι πολύ συχνά –προπάντων στην εποχή μας- φωνάζει τόσο δυνατά και τόσο θρασύτατα ο κλέφτης ώστε φεύγει ο νοικοκύρης πανικόβλητος,για να μη βρεί τρικούβερτους μπελάδες! Οι κάπηλοι των ηθικών αξιών είναι την βοήν αγαθοί και επικίνδυνοι… Το φαινόμενο είναι συνηθέστατο.Κοντά στους τίμιους ανθρώπους που αγωνίζονται απεγνωσμένα για την αποκατάσταση των ηθικών αρχών και αξιών που κλόνισε ο πόλεμος, υπάρχει πάντα και η ποικιλία των κραυγαλέων μακρυχέρηδων που τους σιγοντάρουν- τάχα υψώνοντας τη φωνή περιπαθώς και απλώνοντας το χέρι ιεροκρυφίως. Είναι αυτοί που -όπως λέει η ηρωίδα του έργου- «από τη μιά μεριά φωνάζουν υπέρ πίστεως και πατρίδας και από την άλλη της αλλάζουνε την πίστη της πατρίδος»….[..]..,Από αντίδραση για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ,-για να μην πω αηδία και αγανάκτηση-,βγήκε η κωμωδία «φωνάζει ο κλέφτης». Ισως το θέμα να μην είναι τόσο κατάλληλο για την τέρψη του κοινού, όμως στο θέατρο δεν ξέρω άλλη γλώσσα από την γλώσσα της κωμωδίας που τα λέει όλα πάιζοντας ή γελώντας.» ΔΗΜ.ΨΑΘΑΣ [ΘΕΑΤΡΟ 59]
Υπόθεση:Ολα αρχίζουν όταν ο Τιμολέων βρίσκει στο δρόμο το πορτοφόλι του στρατηγού Καραλέοντος, το παραδίδει, κι ο στρατηγός εκτιμώντας την τιμιότητά του τον προσλαμβάνει στον Οργανισμό.Ο Τιμολέων έχει την «αδυναμία» να είναι τίμιος και να λέει την αλήθεια.Για να βρει όμως την τόλμη που του λείπει και να αποκαλύψει τις απάτες που ανακαλύπτει, παίρνει «το φάρμακο του θάρρους», όπως λέει κι ο ίδιος, το κρασί.Ο άλλος τίμιος του έργου, είναι ο στρατηγός Σόλων Καραλέων.Στον Οργανισμό που διευθύνει έχει τοποθετήσει σ΄εμπιστευτική θέση τον μακρυχέρη κουνιάδο του, ο οποίος τον κλέβει ασύστολα χάρη στο καμουφλάρισμα που του εξασφαλίζει η αδερφή του η κυρία Καραλέοντος.
Κριτικές: «…Το φωνάζει ο κλέφτης είναι έργο διασκεδαστικό με δραματικό υπόστρωμα που του δίνει ουσιαστικότερη γεύση.Και κάτι άλλο: Οι συχνοί αφορισμοί του συγγραφέως ,οι σχετικοί με διάφορα ζητήματα δημόσιας οικονομίας και κρατικής διοικήσεως-καταχρήσεις, φόροι ,ανακριτικαί μεθόδοι κ.τ.λ.-προσφέρουν πρόσθετη τέρψη σε μια μερίδα του κοινού, που φαίνεται να πιστεύει ότι το πολιτικοκοινωνικό μας καθεστώς είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει..» [ΣΤΑΘΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΟΛΩΝ ΚΑΡΑΛΕΩΝ (στρατηγός εν αποστρατεία), 2.ΛΙΑ(γυναίκα του), 3.ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (αδελφός της), 4.ΛΕΛΑ (γυναίκα του), 5.ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ, 6.ΤΑΣΙΑ(υπηρέτρια), 7.ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΑΣΤ.ΤΜΗΜΑΤΟΣ, 8.ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1958,(Οκτώβριος) Θίασος Ηλιόπουλου-Αρώνη, σκηνοθεσία Μαίρης Αρώνη
2010, (23 Οκτωβρίου) Θέατρο Ήβη, σκηνοθεσία Π.Φιλιππίδη
[Ακρόπολις, από θέατρο 59]
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φωνάζει ο Κλέφτης - κινηματογραφική ταινία
Φωνάζει ο Κλέφτης - Θεατρική ομάδα Πυλίου
Φωνάζει ο Κλέφτης - ΓΕΛ Χανίων
 |
| Μ.Αρώνη-Ντ.Ηλιόπουλος |
1958. Κωμωδία σε τρεις πράξεις και τέσσερις εικόνες.
Πρωτοπαίχτηκε από τον θίασο Μαίρης Αρώνη-Ντίνου Ηλιόπουλου τον Οκτώβριο του 1958.
Έγινε κινηματογραφική ταινία το 1965, σε σκηνοθεσία Γ.Δαλιανίδη, με τους Ντ.Ηλιόπουλο, Ρ.Βλαχοπούλου, Δ.Παπαγιαννόπουλο.
«Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης…Και το δυστύχημα είναι ότι πολύ συχνά –προπάντων στην εποχή μας- φωνάζει τόσο δυνατά και τόσο θρασύτατα ο κλέφτης ώστε φεύγει ο νοικοκύρης πανικόβλητος,για να μη βρεί τρικούβερτους μπελάδες! Οι κάπηλοι των ηθικών αξιών είναι την βοήν αγαθοί και επικίνδυνοι… Το φαινόμενο είναι συνηθέστατο.Κοντά στους τίμιους ανθρώπους που αγωνίζονται απεγνωσμένα για την αποκατάσταση των ηθικών αρχών και αξιών που κλόνισε ο πόλεμος, υπάρχει πάντα και η ποικιλία των κραυγαλέων μακρυχέρηδων που τους σιγοντάρουν- τάχα υψώνοντας τη φωνή περιπαθώς και απλώνοντας το χέρι ιεροκρυφίως. Είναι αυτοί που -όπως λέει η ηρωίδα του έργου- «από τη μιά μεριά φωνάζουν υπέρ πίστεως και πατρίδας και από την άλλη της αλλάζουνε την πίστη της πατρίδος»….[..]..,Από αντίδραση για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ,-για να μην πω αηδία και αγανάκτηση-,βγήκε η κωμωδία «φωνάζει ο κλέφτης». Ισως το θέμα να μην είναι τόσο κατάλληλο για την τέρψη του κοινού, όμως στο θέατρο δεν ξέρω άλλη γλώσσα από την γλώσσα της κωμωδίας που τα λέει όλα πάιζοντας ή γελώντας.» ΔΗΜ.ΨΑΘΑΣ [ΘΕΑΤΡΟ 59]
 |
| Ντ.Ηλιόπουλος-Δ.Παπαγιαννόπουλος |
Κριτικές: «…Το φωνάζει ο κλέφτης είναι έργο διασκεδαστικό με δραματικό υπόστρωμα που του δίνει ουσιαστικότερη γεύση.Και κάτι άλλο: Οι συχνοί αφορισμοί του συγγραφέως ,οι σχετικοί με διάφορα ζητήματα δημόσιας οικονομίας και κρατικής διοικήσεως-καταχρήσεις, φόροι ,ανακριτικαί μεθόδοι κ.τ.λ.-προσφέρουν πρόσθετη τέρψη σε μια μερίδα του κοινού, που φαίνεται να πιστεύει ότι το πολιτικοκοινωνικό μας καθεστώς είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει..» [ΣΤΑΘΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΟΛΩΝ ΚΑΡΑΛΕΩΝ (στρατηγός εν αποστρατεία), 2.ΛΙΑ(γυναίκα του), 3.ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (αδελφός της), 4.ΛΕΛΑ (γυναίκα του), 5.ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ, 6.ΤΑΣΙΑ(υπηρέτρια), 7.ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΑΣΤ.ΤΜΗΜΑΤΟΣ, 8.ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1958,(Οκτώβριος) Θίασος Ηλιόπουλου-Αρώνη, σκηνοθεσία Μαίρης Αρώνη
2010, (23 Οκτωβρίου) Θέατρο Ήβη, σκηνοθεσία Π.Φιλιππίδη
[Ακρόπολις, από θέατρο 59]
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φωνάζει ο Κλέφτης - κινηματογραφική ταινία
Φωνάζει ο Κλέφτης - Θεατρική ομάδα Πυλίου
Φωνάζει ο Κλέφτης - ΓΕΛ Χανίων
ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ
Του Δ.Ψαθά
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1947. Κωμωδία σε τρεις πράξεις.
Θεωρείται το κορυφαίο θεατρικό έργο του Δ.Ψαθά.
«…..Διάβασα τελευταία σ’ ένα αγγλικό βιβλίο [Νταφ Κούπερ, Ο Βασιλιάς Δαβίδ] την ακόλουθη βαθιά και οξεία παρατήρηση: ‘Το έγκλημα της προδοσίας είναι πιο συχνά μια προσωπική υπόθεση παρά μια εσκεμμένη πράξη.Υπάρχουν άτομα ικανά να πουλήσουν τη χώρα τους για χρήματα, αλλά αυτά ανήκουν στην κατηγορία των κοινών εγκληματιών και δεν έχουν ενδιαφέρον για τον ιστορικό.Ο αληθινός προδότης δεν είναι αρχικά παρά ένας τίμιος άνθρωπος δυσαρεστημένος.Η δυσαρέσκεια έχει μιαν αφετηρία προσωπική ή πολιτική ή και τις δύο’. Την ίδια κατανόηση δείχνει και ο κ.Ψαθάς,χωρίς να μπορεί να υποτεθεί πως πρόκειται για τίποτ’ άλλο παρά για συνάντηση,για σύμπτωση αντιλήψεων…»ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ [Νέα Εστία,1/15-6-46]
"..Ο Φον Δημητράκης είναιμία σπαρταριστή κωμική σάτιρα πάνω σ' ένα τραγικό θέμα: το πάθος για εξουσία. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου έχει μία θεατρική ανάπτυξη σχεδόν ιδανική [...] Ο χαρακτήρας αναπτύσσεται και φαίνεται μέσα σε μια σιγουριά έξαρσης ως εκπρόσωπος μιας τάξης και ως προϊόν μιας συγκεκριμένης κοινωνικής δομής. Ο Δημητράκης παράγεται από μια ιδεολογία που θητεύει χρόνια στον καθημερινό φασισμό, πολύ πριν ο φασισμός εμφανιστεί ως επίσημη ιδεολογία της ισχύος. Γι' αυτό το έργο του Ψαθά δεν είναι δέσμιο της επικαιρότητάς του. Οι φον Δημητράκηδες πλήθυναν τα τελευταία χρόνια στον τόπο, προϊόντα μιας ιδεολογίας, που απολυτοποιεί την ισχύ, που εξατομικεύει το κέρδος, που μονοπωλεί τον πατριωτισμό, που θεωρητικοποιεί την προδοσία. [...] Στο Φον Δημητράκης δε γελοιοποιείται ένας άνθρωπος, ξεσκεπάζεται μια νοοτροπία, μια αγωγή, ένα κοινωνικό ιδεώδες. [..] Η εποχή των φον Δημητράκηδων και οι άνθρωποί τους γίνονται μοντέλα για κάθε εποχή, όσο η κοινωνία βράζει στο ζουμί της. [..] Ο Φον Δημητράκης είναι μία πολιτική κωμωδία μόνο, που η θέση της, σωστά δε λέγεται, αλλά παράγεται και επιβάλλεται από τη δραματική της υφή." [Κλειδιά και Κώδικες του Θεάτρου, ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, Βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ, 2.ΜΑΡΙΑ, 3.ΛΕΩΝΙΔΑΣ, 4.ΑΝΝΑ, 5.ΖΑΡΛΑΣ, 6.ΣΕΡΑΦΕΙΜ, 7.ΙΟΥΛΙΑ, 8.ΦΩΦΩ, 9.ΓΙΑΝΝΗΣ, 10.ΠΕΛΑΤΗΣ Α, 11.ΠΕΛΑΤΗΣ Β, 12.ΚΑΤΙΝΑ, 13.ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1946, Ενωμένοι Καλλιτέχνες, Αιμίλιος Βεάκης
1979, Θέατρο Αλάμπρα, Θύμιος Καρακατσάνης
1989 (24 Φεβρουαρίου), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου
1993 (15 Φεβρουαρίου), Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή
1999, Θέατρο Βεάκη, Θύμιος Καρακατσάνης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φον Δημητράκης - Θύμιος Καρακατσάνης
Φον Δημητράκης - Το Θέατρο της Δευτέρας
Φον Δημητράκης - Θεατρικό εργαστήρι σύγχρονης τέχνης Κεφαλλονιάς
Φον Δημητράκης - Ραδιοφωνικό
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1947. Κωμωδία σε τρεις πράξεις.
Θεωρείται το κορυφαίο θεατρικό έργο του Δ.Ψαθά.
«…..Διάβασα τελευταία σ’ ένα αγγλικό βιβλίο [Νταφ Κούπερ, Ο Βασιλιάς Δαβίδ] την ακόλουθη βαθιά και οξεία παρατήρηση: ‘Το έγκλημα της προδοσίας είναι πιο συχνά μια προσωπική υπόθεση παρά μια εσκεμμένη πράξη.Υπάρχουν άτομα ικανά να πουλήσουν τη χώρα τους για χρήματα, αλλά αυτά ανήκουν στην κατηγορία των κοινών εγκληματιών και δεν έχουν ενδιαφέρον για τον ιστορικό.Ο αληθινός προδότης δεν είναι αρχικά παρά ένας τίμιος άνθρωπος δυσαρεστημένος.Η δυσαρέσκεια έχει μιαν αφετηρία προσωπική ή πολιτική ή και τις δύο’. Την ίδια κατανόηση δείχνει και ο κ.Ψαθάς,χωρίς να μπορεί να υποτεθεί πως πρόκειται για τίποτ’ άλλο παρά για συνάντηση,για σύμπτωση αντιλήψεων…»ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ [Νέα Εστία,1/15-6-46]
"..Ο Φον Δημητράκης είναιμία σπαρταριστή κωμική σάτιρα πάνω σ' ένα τραγικό θέμα: το πάθος για εξουσία. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου έχει μία θεατρική ανάπτυξη σχεδόν ιδανική [...] Ο χαρακτήρας αναπτύσσεται και φαίνεται μέσα σε μια σιγουριά έξαρσης ως εκπρόσωπος μιας τάξης και ως προϊόν μιας συγκεκριμένης κοινωνικής δομής. Ο Δημητράκης παράγεται από μια ιδεολογία που θητεύει χρόνια στον καθημερινό φασισμό, πολύ πριν ο φασισμός εμφανιστεί ως επίσημη ιδεολογία της ισχύος. Γι' αυτό το έργο του Ψαθά δεν είναι δέσμιο της επικαιρότητάς του. Οι φον Δημητράκηδες πλήθυναν τα τελευταία χρόνια στον τόπο, προϊόντα μιας ιδεολογίας, που απολυτοποιεί την ισχύ, που εξατομικεύει το κέρδος, που μονοπωλεί τον πατριωτισμό, που θεωρητικοποιεί την προδοσία. [...] Στο Φον Δημητράκης δε γελοιοποιείται ένας άνθρωπος, ξεσκεπάζεται μια νοοτροπία, μια αγωγή, ένα κοινωνικό ιδεώδες. [..] Η εποχή των φον Δημητράκηδων και οι άνθρωποί τους γίνονται μοντέλα για κάθε εποχή, όσο η κοινωνία βράζει στο ζουμί της. [..] Ο Φον Δημητράκης είναι μία πολιτική κωμωδία μόνο, που η θέση της, σωστά δε λέγεται, αλλά παράγεται και επιβάλλεται από τη δραματική της υφή." [Κλειδιά και Κώδικες του Θεάτρου, ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, Βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ, 2.ΜΑΡΙΑ, 3.ΛΕΩΝΙΔΑΣ, 4.ΑΝΝΑ, 5.ΖΑΡΛΑΣ, 6.ΣΕΡΑΦΕΙΜ, 7.ΙΟΥΛΙΑ, 8.ΦΩΦΩ, 9.ΓΙΑΝΝΗΣ, 10.ΠΕΛΑΤΗΣ Α, 11.ΠΕΛΑΤΗΣ Β, 12.ΚΑΤΙΝΑ, 13.ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1946, Ενωμένοι Καλλιτέχνες, Αιμίλιος Βεάκης
1979, Θέατρο Αλάμπρα, Θύμιος Καρακατσάνης
1989 (24 Φεβρουαρίου), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου
1993 (15 Φεβρουαρίου), Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή
1999, Θέατρο Βεάκη, Θύμιος Καρακατσάνης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φον Δημητράκης - Θύμιος Καρακατσάνης
Φον Δημητράκης - Το Θέατρο της Δευτέρας
Φον Δημητράκης - Θεατρικό εργαστήρι σύγχρονης τέχνης Κεφαλλονιάς
Φον Δημητράκης - Ραδιοφωνικό
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
ΓΑΜΗΛΙΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ
Του Αγγ.Τερζάκη
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κοινωνικό δράμα.Παραστάθηκε το 1937 από την Μαρίκα Κοτοπούλη,και με το έργο αυτό εγκαινίασε την εγκατάστάση του θιάσου της στο καινούριο Ρεξ της Πανεπιστημίου.
Για το έργο αυτό, κατ' εξαίρεση, είχε δημιουργήσει μία δική του μουσική σύνθεση (Ο Αγγ.Τερζάκης, κατά το πλείστον των περιπτώσεων, δεν ήθελε μουσική στα έργα του, θεωρούσε ότι τα έργα πρόζας πρέπει να πληρούν μόνα, όλες τις θεατρικές και μουσικές ανάγκες, μέσα από την καλοδουλεμένη γλώσσα, - να είναι μουσική από μόνα τους.)
Υπόθεση: Μία μάνα,χήρα με τις τέσσερις ανύπαντρες κόρες της στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους στο γιό της. Εκείνος βρίσκεται μακριά από την μικροαστική επαρχιώτικη εστία, στην Αθήνα, όπου και εργάζεται. Όταν τελικά επιστρέφει, το κάνει για να ξεπουλήσει την τελευταία περιουσία που τους απομένει και να καλύψει έτσι την κατάχρηση που έχει κάνει και να μην τον ανακαλύψει η εταιρεία που δουλεύει.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 2.ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥΔΗΣ, 3.ΑΝΘΟΥΛΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 4.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 5.ΔΙΑΛΕΧΤΗ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 6.ΛΕΜΟΝΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 7.ΦΡΟΣΩ, 8.ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΤΡΕΚΛΑΣ, 9.ΚΟΣΜΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ, 10.ΑΔΡΙΑΝΟΣ, 11.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, 12.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 13.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1974-75 Κρατινό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών - Κεντρική Σκηνή, 18/01/1975)
2005, ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σκηνοθεσία Κερασία Σαμαρά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Γαμήλιο Εμβατήριο - Θέατρο της Δευτέρας
Γαμήλιο Εμβατήριο - Δήμος Νάουσας
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κοινωνικό δράμα.Παραστάθηκε το 1937 από την Μαρίκα Κοτοπούλη,και με το έργο αυτό εγκαινίασε την εγκατάστάση του θιάσου της στο καινούριο Ρεξ της Πανεπιστημίου.
Για το έργο αυτό, κατ' εξαίρεση, είχε δημιουργήσει μία δική του μουσική σύνθεση (Ο Αγγ.Τερζάκης, κατά το πλείστον των περιπτώσεων, δεν ήθελε μουσική στα έργα του, θεωρούσε ότι τα έργα πρόζας πρέπει να πληρούν μόνα, όλες τις θεατρικές και μουσικές ανάγκες, μέσα από την καλοδουλεμένη γλώσσα, - να είναι μουσική από μόνα τους.)
Υπόθεση: Μία μάνα,χήρα με τις τέσσερις ανύπαντρες κόρες της στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους στο γιό της. Εκείνος βρίσκεται μακριά από την μικροαστική επαρχιώτικη εστία, στην Αθήνα, όπου και εργάζεται. Όταν τελικά επιστρέφει, το κάνει για να ξεπουλήσει την τελευταία περιουσία που τους απομένει και να καλύψει έτσι την κατάχρηση που έχει κάνει και να μην τον ανακαλύψει η εταιρεία που δουλεύει.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 2.ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥΔΗΣ, 3.ΑΝΘΟΥΛΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 4.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 5.ΔΙΑΛΕΧΤΗ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 6.ΛΕΜΟΝΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 7.ΦΡΟΣΩ, 8.ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΤΡΕΚΛΑΣ, 9.ΚΟΣΜΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ, 10.ΑΔΡΙΑΝΟΣ, 11.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, 12.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 13.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1974-75 Κρατινό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών - Κεντρική Σκηνή, 18/01/1975)
2005, ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σκηνοθεσία Κερασία Σαμαρά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Γαμήλιο Εμβατήριο - Θέατρο της Δευτέρας
Γαμήλιο Εμβατήριο - Δήμος Νάουσας
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Του Αγγ.Τερζάκη
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κωμωδία.
Παραστάθηκε στο Εθνικό Θέατρο τη θερινή περίοδο του 1944, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη.
«Tο «Mεγάλο παιχνίδι» ξεπετάχτηκε σαν κομήτης στο τέλος της Kατοχής και μας θάμπωσε σαν το πρώτο γνήσιο έργο τέχνης που από χρόνια είχε να δει η aθήνα. Για πλαίσιο του παιχνιδιού και της ζωηρής του δράσης χρησιμοποιούσε τη νεοελληνική αυλή. H αυλή αυτή -έξω επιτέλους απ' την πλακιώτικη ηθογραφία και την επιθεώρηση- αποχτούσε στην κωμωδία του Tερζάκη μορφή και υπόσταση τρίστρατου και πλατείας, αλωνιού και θυμέλης - αρχέγονου τόπου δράσης του θεάτρου» [ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΩΜΟΣ]
"..Παραξήγηση ίσον πλάνη. Ίσως χίμαιρα. Πάνω σ' αυτό το θέμα έχει βλαστήσει η κεντρική ιδέα του έργου που παρουσιάζεται απόψε στο αθηναϊκό κοινό. Μέσα από την πιο ωμή πραγματικότητα, έναν υπόκοσμο που μορφάζει, δακρύζει, οραματίζεται, καυγαδίζει κι αναβράζει σαν υποχθόνια μυρμηγκιά, η φαντασία προβάλλεται καθώς ένα κοινωνικά νώθο κι όμως αδιαμφισβήτητα γνήσιο, κατά τους φυσικούς νόμους, παιδί του. Το συνειδητά γκροτέσκο, πλέκεται εδώ αυτόματα με το φανταστικό. Ο ουρανοκατέβατος ταχυδακτυλουργός που θα αναταράξει τον κοσμάκη της μικρής αυλής, όσο κι αν ξιπάζει τ' αδικημένα τούτα πλάσματα, δεν είναι παρά η προβολή κάποιων μύχιων πόθων του. Γύρω του θα στήσουν, ασυνείδητα μα και πρόθυμα, το χορό τους όλες αυτές οι υπάρξεις που, ξεπεσμένες βαθμιαία ως το ύστατο σκαλί της απελπισίας, κατάντησαν να φιγουράρουν στη ζωή σαν απλοϊκές, εφιαλτικές καρικατούρες..." [ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΜΙΑΜΙΘΗΣ, 2.ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ ΦΕΚΛΑΣ, 3.ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, 4.ΔΗΜΗΤΡΑ, 5.ΦΙΦΗ, 6.ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ, 7.ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡΒΑΝΗΣ, 8.ΧΑΡΒΑΝΑΙΝΑ 9.ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΔΑΡΑΣ, 10.ΑΡΕΤΗ ΓΙΔΑΡΑ, 11.ΜΑΘΙΟΣ ΤΡΙΒΕΛΗΣ, 12.ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΑΡΤΕΜΙΣ, 13.Α ΑΣΤΥΦΎΛΑΚΑΣ, 14.Β ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ, 15.ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΡΛΟΥ, 16.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ, 17.Η ΓΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, 18.ΕΝΑΣ ΣΑΚΑΤΗΣ, 19.ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ, 20.ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ, 21.ΕΝΑΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1944, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Π.Κατσέλη
1970, Κρατικό Θέατρο του Μπάντεν-Μπάντεν
1981, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σκηνοθεσία Κανέλλου Αποστόλου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Μεγάλο Παιχνίδι - Θεατρική ομάδα Ράμματα
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κωμωδία.
Παραστάθηκε στο Εθνικό Θέατρο τη θερινή περίοδο του 1944, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη.
«Tο «Mεγάλο παιχνίδι» ξεπετάχτηκε σαν κομήτης στο τέλος της Kατοχής και μας θάμπωσε σαν το πρώτο γνήσιο έργο τέχνης που από χρόνια είχε να δει η aθήνα. Για πλαίσιο του παιχνιδιού και της ζωηρής του δράσης χρησιμοποιούσε τη νεοελληνική αυλή. H αυλή αυτή -έξω επιτέλους απ' την πλακιώτικη ηθογραφία και την επιθεώρηση- αποχτούσε στην κωμωδία του Tερζάκη μορφή και υπόσταση τρίστρατου και πλατείας, αλωνιού και θυμέλης - αρχέγονου τόπου δράσης του θεάτρου» [ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΩΜΟΣ]
"..Παραξήγηση ίσον πλάνη. Ίσως χίμαιρα. Πάνω σ' αυτό το θέμα έχει βλαστήσει η κεντρική ιδέα του έργου που παρουσιάζεται απόψε στο αθηναϊκό κοινό. Μέσα από την πιο ωμή πραγματικότητα, έναν υπόκοσμο που μορφάζει, δακρύζει, οραματίζεται, καυγαδίζει κι αναβράζει σαν υποχθόνια μυρμηγκιά, η φαντασία προβάλλεται καθώς ένα κοινωνικά νώθο κι όμως αδιαμφισβήτητα γνήσιο, κατά τους φυσικούς νόμους, παιδί του. Το συνειδητά γκροτέσκο, πλέκεται εδώ αυτόματα με το φανταστικό. Ο ουρανοκατέβατος ταχυδακτυλουργός που θα αναταράξει τον κοσμάκη της μικρής αυλής, όσο κι αν ξιπάζει τ' αδικημένα τούτα πλάσματα, δεν είναι παρά η προβολή κάποιων μύχιων πόθων του. Γύρω του θα στήσουν, ασυνείδητα μα και πρόθυμα, το χορό τους όλες αυτές οι υπάρξεις που, ξεπεσμένες βαθμιαία ως το ύστατο σκαλί της απελπισίας, κατάντησαν να φιγουράρουν στη ζωή σαν απλοϊκές, εφιαλτικές καρικατούρες..." [ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ]
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΜΙΑΜΙΘΗΣ, 2.ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ ΦΕΚΛΑΣ, 3.ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, 4.ΔΗΜΗΤΡΑ, 5.ΦΙΦΗ, 6.ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ, 7.ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡΒΑΝΗΣ, 8.ΧΑΡΒΑΝΑΙΝΑ 9.ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΔΑΡΑΣ, 10.ΑΡΕΤΗ ΓΙΔΑΡΑ, 11.ΜΑΘΙΟΣ ΤΡΙΒΕΛΗΣ, 12.ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΑΡΤΕΜΙΣ, 13.Α ΑΣΤΥΦΎΛΑΚΑΣ, 14.Β ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ, 15.ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΡΛΟΥ, 16.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ, 17.Η ΓΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, 18.ΕΝΑΣ ΣΑΚΑΤΗΣ, 19.ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ, 20.ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ, 21.ΕΝΑΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1944, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Π.Κατσέλη
1970, Κρατικό Θέατρο του Μπάντεν-Μπάντεν
1981, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σκηνοθεσία Κανέλλου Αποστόλου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Μεγάλο Παιχνίδι - Θεατρική ομάδα Ράμματα
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
Του Γ.Σεβαστίκογλου
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Σύγχρονη σάτιρα σε δύο πράξεις.
Το έργο με το οποίο γίνεται γνωστός σαν θεατρικός συγγραφέας,ο Γ.Σεβαστίκογλου, ανέβηκε από τον Κ.Κούν και το Θέατρο Τέχνης ,την Ανοιξη του 1943. Το πρώτο νεοεεληνικό έργο που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης. Ο Γρ.Ξενόπουλος στο άρθρο του «Το νεοελληνικό θέατρο και η δήθεν παρακμή του» ,ξεχωρίζει* ανάμεσα σε άλλους και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου.
Πρόκειται για την σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων,μέσα από την αντίδραση των νεαρών κοριτσιών στο συνοικέσιο που σχεδιάζει η μητέρα τους. Στη σύγκρουση αυτή, δίνει έμφαση η υπερβολή της σάτιρας, που διεισδύει μέσα στην παραδοσιακή, μικροαστική οικογένεια και στις συμβατικές συμπεριφορές και αντιλήψεις της επικρατούσας ηθικής τάξης.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΕΛΕΝΗ (μικρή κόρη), 2.ΤΡΕΛΟΓΙΩΡΓΗΣ, 3.ΚΩΤΣΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΗΣ, 4.ΖΩΗ, 5.ΡΑΝΙΑ, 6.ΠΡΟΞΕΝΗΤΡΑ, 7.ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ, 8.ΖΗΤΙΑΝΑ, 9.ΦΑΙΔΩΝ, 10.ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΑΛΛΙΚΩΝ, 11.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΥΛΙΟ, 12.ΘΕΙΟΣ ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣ, 13.ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, 14.ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, 15.ΡΩΜΥΛΟΣ, 16.ΑΜΑΛΙΑ, 17.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ, 18.ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1943, Θέατρο Τέχνης
1991, Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή (σκηνοθεσία Νίκος Αρμάος)
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Σύγχρονη σάτιρα σε δύο πράξεις.
Το έργο με το οποίο γίνεται γνωστός σαν θεατρικός συγγραφέας,ο Γ.Σεβαστίκογλου, ανέβηκε από τον Κ.Κούν και το Θέατρο Τέχνης ,την Ανοιξη του 1943. Το πρώτο νεοεεληνικό έργο που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης. Ο Γρ.Ξενόπουλος στο άρθρο του «Το νεοελληνικό θέατρο και η δήθεν παρακμή του» ,ξεχωρίζει* ανάμεσα σε άλλους και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου.
Πρόκειται για την σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων,μέσα από την αντίδραση των νεαρών κοριτσιών στο συνοικέσιο που σχεδιάζει η μητέρα τους. Στη σύγκρουση αυτή, δίνει έμφαση η υπερβολή της σάτιρας, που διεισδύει μέσα στην παραδοσιακή, μικροαστική οικογένεια και στις συμβατικές συμπεριφορές και αντιλήψεις της επικρατούσας ηθικής τάξης.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΕΛΕΝΗ (μικρή κόρη), 2.ΤΡΕΛΟΓΙΩΡΓΗΣ, 3.ΚΩΤΣΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΗΣ, 4.ΖΩΗ, 5.ΡΑΝΙΑ, 6.ΠΡΟΞΕΝΗΤΡΑ, 7.ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ, 8.ΖΗΤΙΑΝΑ, 9.ΦΑΙΔΩΝ, 10.ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΑΛΛΙΚΩΝ, 11.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΥΛΙΟ, 12.ΘΕΙΟΣ ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣ, 13.ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, 14.ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, 15.ΡΩΜΥΛΟΣ, 16.ΑΜΑΛΙΑ, 17.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ, 18.ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1943, Θέατρο Τέχνης
1991, Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή (σκηνοθεσία Νίκος Αρμάος)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)