ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΡΑΜΟΝ ΝΟΒΑΡΟ

Του Π.Μάτεση

Υπόθεση:
Ενα επαρχιωτόπουλο ήταν ο Αντωνάκης* όταν τον έφεραν,πιασμένο από το χέρι, οι νησιώτες γονείς** του,στην Αθήνα για να μορφωθεί.Ατολμος από μικρός ο Αντωνάκης,από μικρό παιδί είχε πιστέψει βαθιά μες την ψυχή του ,πως είναι μηδαμηνός,ασήμαντος και άσχημος.: «Τι είμαι εγώ για να κοιτάξω ψηλά;Ποιός είμαι για να μ’ αγαπήσουν;Κανένας Ραμόν Νοβάρο;
Τη σκιτάλη στον ακρωτηριασμό της προσωπικότητάς του,παίρνουν απ’ τους γονείς του, η γυναίκα του κι η πεθερά του.Κι ο Αντωνάκης πάντα από κάτω,παντρευεται δίχως να το καταλάβει,κι όλοι του παίρνουν τον αέρα.Δεν έχει το θάρρος να υψώσει τη φωνή του σαν άντρας,κι όλοι τον έχουν σήκω κάτσε,τον χαστουκίζουν όλοι,η γυναίκα του ,η πεθερά του ,ακόμα και η ψυχοκόρη.Μάταια τον συμβουλέυει ο φίλος του,να δείξει πως είναι άντρας,και να τους χτυπήσει κι αυτός.Δε θα τολμήσει ποτέ.
Το μοναδικό του τόλμημα,να πηδήξει απ’ το μπαλκόνι, και θα ξανασυναντήσει στον παράδεισο πια, το αγνό χάδι της μητέρας του ,την αιτία της καταστροφής του!

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1973, από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Εχει εμπλουτίσει τη δομή με κινηματογραφικά στοιχεία, όπως το φλας-μπακ.

Κριτικές: “Αυτός ο κύριος Αντωνάκης,ναυαγός στο σαλόνι της μικροαστικής του βολής,είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες της Νεοελληνικής Δσραματουργίας…» Κ.ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ [Βήμα 10-4-1973]

“…Ολα τα πρόσωπα και η δράση είναι γύρω από τον Αντωνάκη.Πολύ σωστά.Λείπει μόνο η πειστική αιτιολόγηση του ποιά ήταν η στάση των γονιών του, ώστε να καταντήσει έτσι ο Αντωνάκης από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του….» ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΞΑΣ [Ελευθ.Κόσμος 3-4-1973]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ, 2.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ, 3.Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, 4.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ, 5.Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, 6.Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ, 7.Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΥ, 8.ΘΕΩΝΗ, 9.ΠΑΠΠΑΣ, 10.ΓΙΑΤΡΟΣ, 11.ΝΕΟΣ ΜΕ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΣΚΕΤΟ, 12.ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 13.ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ, 14.ΛΟΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ, 15.Ο ΚΥΡΙΟΣ ΡΑΜΟΝ ΝΟΒΑΡΟ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1973 Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Κ.Μπάκας