Τα Επτάνησα δεν γνώρισαν ποτέ την καταπιεστική και σκοταδιστική Τουρκική κατάκτηση,Μέσα από τη βενετική κυριαρχία ,τα ιόνια νησιά είχαν ένα σημαντικό όφελος σε σχέση με τον υπόλοιπο υποδουλωμένο ελληνισμό.Την επαφή με τον πνευματικό κόσμο της Δύσης και την Αναγέννηση.Οπως και στην Κρήτη στα χρόνια της βενετοκρατίας ,έτσι και στα επτάνησα, τα παιδιά των πλουσίων αστών είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε χώρες της Δύσης και ειδικότερα στην Ιταλία.
Μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τους Τούρκους στα 1669, μεγάλος αριθμός κρητικών λογίων κταφεύγει στα Επτάνησα,φερνοντας μαζί τους τους καρπούς της κρητικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα.
Η θεατρική δραστηριότητα στα επτάνησα μέχρι το 1750 είναι αρκετά θολή, γιατί πηγές πληροφοριών αποτελούν μόνο τα αρχεία της Βενετίας.
Η έναρξη του επτανησιακού θεάτρου τοποθετείται στα μέσα του 16ου αιώνα , παράλληλα με το κρητικό και ανθεί ως το 1798 , όταν με τη συνθήκη του CAMBO FORMIO το κράτος της Βενετίας καταλύεται από τον Ναπολέωντα και κατά συνέπεια διαλύεται και η βενετοκρατία στα Επτάνησα.
Οπως και στο κρητικό θέατρο οι παραστάσεις συνδέονται και εδώ με τους εορτασμούς του καρναβαλιού.Αναπτύσσεται αρχικά-χωρίς βέβαια να περιορίζεται μόνο εκεί- ,στη Ζάκυνθο όπου οι συνθήκες είναι πρόσφορες για την καλλιέργειά του.
Εκεί ,στο Κάστρο της Ζακύνθου, πραγματοποιήται και η πρώτη μαρτυρημένη θεατρική παράσταση.Πρόκειται για τους «Πέρσες» του Αισχύλου που παραστάθηκαν στην ιταλική γλώσσα το 1571.
Η «Ευγένα» που αποδίδεται αμφίβολα στον Θ.Μοντζελέζε, δημοσιεύτηκε στα 1694 στη Βενετία και αποτελεί το πρώτο δείγμα πρωτότυπης θεατρική συγγραφής.
Η δραματουργική παραγωγή συνεχίζεται με τα έργα του Πέτρου Κατσαϊτη , «Ιφιγένεια»[1720] και «Θυέστης»[1721]. Ο Σαβόγιας Ρούσμελης παραδίδει στα 1745 την σπονδυλωτή «Κωμωδία των Ψευτογιατρών», συγγραφέας του χαμένου έργου «Μωραϊτιές».
Το έργο του Δημήτριου Γουζέλη ο «Χάσης», είναι το τελευταίο έργο της επτανησιακής δραματουργικής παραγωγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου