ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ

Του Δημ. Βυζάντιου

Υπόθεση:
Ο χώρος είναι ένα πανδοχείο του Ναυπλείου κι ο χρόνος το 1827,η μέρα που αναγγέλεται η ανεξαρτησία της Ελλάδας.Εκεί ,βρίσκονται συγκεντρωμένοι αρκετοί Ελληνες,από δίαφορα μέρη της χώρας,κι αποφασίζουν να γιορτάσουν το γεγονός..Το μπέρδεμα όμως από τις διαφορετικές διαλέκτους,κατι που θύμιζει πύργο της Βαβέλ, οδηγεί σε τέτοια παρεξήση ,που όλοι καταλήγουν στη φυλακή.

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Πρωτοτυπώθηκε το 1836 στο Ναύπλιο,και παίχτηκε για πρώτη φορά το 1837 από τον θίασο του Αθ.Σκοντζόπουλου
Πρόκειται για μία κωμωδία που οφείλεται σε γλωσσικές παρανοήσεις,και διαδραματίζεται σε χώρους «ξένους» για τον καθένα,-ένα πανδοχείο και μια φυλακή-,με ανθρώπους που όλοι είναι «ξένοι», πως λοιπόν να κάνουνε χωριό;
Στο έργο δεν υπάρχουν χαρακτήρες ,αλλά τύποι.Ο ανατολίτης, ο πελοποννήσιος , ο χιώτης , ο κρητικός , ο αλβανός ,ο κύπριος ,ο λογιότατος ,ο ζακυνθινός.Δεν έχει δεχτεί επιρροές από την commedia dell’ arte , αλλά είναι περισσότερο η απόληξη μιας ιταλικής κωμωδίας της comedia dialetale = διαλεκτική κωμωδία.
Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, παραστάθηκε από το κρατικό θέατρο Θεσσλονίκης. Τότε, η επιτροπή λογοκρισίας υπέδειξε στον διευθυντή του θεάτρου να προστεθούν φράσεις-αιχμές, στα λόγια του Κύπριου, εναντίον της Αγγλίας. Ο διευθυντής αρνήθηκε να παραποιήσει το κείμενο. Το έργο παίχτηκε πάρ' αυτα, με μεγάλη επιτυχία και πολλά χειροκροτήματα, σε φράσεις όπως αυτές του Πελοποννήσιου "αποφασίσαμε να λευτερώσουμε την Ελλάς" κτλ. Η Κομμαντατούρ κάλεσε τον διευθυντή του θεάτρου και τον σκηνοθέτη για να τους προειδοποιήσει: "-Η στάση του ηθοποιού που έπαιζε τον Πελοποννήσιο, ήταν προκλητική. Μιλούσε σα να ήταν εκπρόσωπος του ΕΑΜ! Ας έχετε χάρη που σας σεβόμαστε σαν καλλιτέχνες, αλλιώς θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να είστε κατά ένα κεφάλι κοντύτεροι.."

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1932
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1947