Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

Του Δ.Ψαθά

Μ.Αρώνη-Ντ.Ηλιόπουλος
Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1958. Κωμωδία σε τρεις πράξεις και τέσσερις εικόνες.
Πρωτοπαίχτηκε από τον θίασο Μαίρης Αρώνη-Ντίνου Ηλιόπουλου τον Οκτώβριο του 1958.
Έγινε κινηματογραφική ταινία το 1965, σε σκηνοθεσία Γ.Δαλιανίδη, με τους Ντ.Ηλιόπουλο, Ρ.Βλαχοπούλου, Δ.Παπαγιαννόπουλο.

«Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης…Και το δυστύχημα είναι ότι πολύ συχνά –προπάντων στην εποχή μας- φωνάζει τόσο δυνατά και τόσο θρασύτατα ο κλέφτης ώστε φεύγει ο νοικοκύρης πανικόβλητος,για να μη βρεί τρικούβερτους μπελάδες! Οι κάπηλοι των ηθικών αξιών είναι την βοήν αγαθοί και επικίνδυνοι… Το φαινόμενο είναι συνηθέστατο.Κοντά στους τίμιους ανθρώπους που αγωνίζονται απεγνωσμένα για την αποκατάσταση των ηθικών αρχών και αξιών που κλόνισε ο πόλεμος, υπάρχει πάντα και η ποικιλία των κραυγαλέων μακρυχέρηδων που τους σιγοντάρουν- τάχα υψώνοντας τη φωνή περιπαθώς και απλώνοντας το χέρι ιεροκρυφίως. Είναι αυτοί που -όπως λέει η ηρωίδα του έργου- «από τη μιά μεριά φωνάζουν υπέρ πίστεως και πατρίδας και από την άλλη της αλλάζουνε την πίστη της πατρίδος»….[..]..,Από αντίδραση για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ,-για να μην πω αηδία και αγανάκτηση-,βγήκε η κωμωδία «φωνάζει ο κλέφτης». Ισως το θέμα να μην είναι τόσο κατάλληλο για την τέρψη του κοινού, όμως στο θέατρο δεν ξέρω άλλη γλώσσα από την γλώσσα της κωμωδίας που τα λέει όλα πάιζοντας ή γελώντας.» ΔΗΜ.ΨΑΘΑΣ [ΘΕΑΤΡΟ 59]

Ντ.Ηλιόπουλος-Δ.Παπαγιαννόπουλος
Υπόθεση:Ολα αρχίζουν όταν ο Τιμολέων βρίσκει στο δρόμο το πορτοφόλι του στρατηγού Καραλέοντος, το παραδίδει, κι ο στρατηγός εκτιμώντας την τιμιότητά του τον προσλαμβάνει στον Οργανισμό.Ο Τιμολέων έχει την «αδυναμία» να είναι τίμιος και να λέει την αλήθεια.Για να βρει όμως την τόλμη που του λείπει και να αποκαλύψει τις απάτες που ανακαλύπτει, παίρνει «το φάρμακο του θάρρους», όπως λέει κι ο ίδιος, το κρασί.Ο άλλος τίμιος του έργου, είναι ο στρατηγός Σόλων Καραλέων.Στον Οργανισμό που διευθύνει έχει τοποθετήσει σ΄εμπιστευτική θέση τον μακρυχέρη κουνιάδο του, ο οποίος τον κλέβει ασύστολα χάρη στο καμουφλάρισμα που του εξασφαλίζει η αδερφή του η κυρία Καραλέοντος.

Κριτικές: «…Το φωνάζει ο κλέφτης είναι έργο διασκεδαστικό με δραματικό υπόστρωμα που του δίνει ουσιαστικότερη γεύση.Και κάτι άλλο: Οι συχνοί αφορισμοί του συγγραφέως ,οι σχετικοί με διάφορα ζητήματα δημόσιας οικονομίας και κρατικής διοικήσεως-καταχρήσεις, φόροι ,ανακριτικαί μεθόδοι κ.τ.λ.-προσφέρουν πρόσθετη τέρψη σε μια μερίδα του κοινού, που φαίνεται να πιστεύει ότι το πολιτικοκοινωνικό μας καθεστώς είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει..» [ΣΤΑΘΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΟΛΩΝ ΚΑΡΑΛΕΩΝ (στρατηγός εν αποστρατεία), 2.ΛΙΑ(γυναίκα του), 3.ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (αδελφός της), 4.ΛΕΛΑ (γυναίκα του), 5.ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ, 6.ΤΑΣΙΑ(υπηρέτρια), 7.ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΑΣΤ.ΤΜΗΜΑΤΟΣ, 8.ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1958,(Οκτώβριος) Θίασος Ηλιόπουλου-Αρώνη, σκηνοθεσία Μαίρης Αρώνη
2010, (23 Οκτωβρίου) Θέατρο Ήβη, σκηνοθεσία Π.Φιλιππίδη
[Ακρόπολις, από θέατρο 59]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φωνάζει ο Κλέφτης - κινηματογραφική ταινία


Φωνάζει ο Κλέφτης - Θεατρική ομάδα Πυλίου


Φωνάζει ο Κλέφτης - ΓΕΛ Χανίων

ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ

Του Δ.Ψαθά

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1947. Κωμωδία σε τρεις πράξεις.
Θεωρείται το κορυφαίο θεατρικό έργο του Δ.Ψαθά.
«…..Διάβασα τελευταία σ’ ένα αγγλικό βιβλίο [Νταφ Κούπερ, Ο Βασιλιάς Δαβίδ] την ακόλουθη βαθιά και οξεία παρατήρηση: ‘Το έγκλημα της προδοσίας είναι πιο συχνά μια προσωπική υπόθεση παρά μια εσκεμμένη πράξη.Υπάρχουν άτομα ικανά να πουλήσουν τη χώρα τους για χρήματα, αλλά αυτά ανήκουν στην κατηγορία των κοινών εγκληματιών και δεν έχουν ενδιαφέρον για τον ιστορικό.Ο αληθινός προδότης δεν είναι αρχικά παρά ένας τίμιος άνθρωπος δυσαρεστημένος.Η δυσαρέσκεια έχει μιαν αφετηρία προσωπική ή πολιτική ή και τις δύο’. Την ίδια κατανόηση δείχνει και ο κ.Ψαθάς,χωρίς να μπορεί να υποτεθεί πως πρόκειται για τίποτ’ άλλο παρά για συνάντηση,για σύμπτωση αντιλήψεων…»ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ [Νέα Εστία,1/15-6-46]

"..Ο Φον Δημητράκης είναιμία σπαρταριστή κωμική σάτιρα πάνω σ' ένα τραγικό θέμα: το πάθος για εξουσία. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου έχει μία θεατρική ανάπτυξη σχεδόν ιδανική [...] Ο χαρακτήρας αναπτύσσεται και φαίνεται μέσα σε μια σιγουριά έξαρσης ως εκπρόσωπος μιας τάξης και ως προϊόν μιας συγκεκριμένης κοινωνικής δομής. Ο Δημητράκης παράγεται από μια ιδεολογία που θητεύει χρόνια στον καθημερινό φασισμό, πολύ πριν ο φασισμός εμφανιστεί ως επίσημη ιδεολογία της ισχύος. Γι' αυτό το έργο του Ψαθά δεν είναι δέσμιο της επικαιρότητάς του. Οι φον Δημητράκηδες πλήθυναν τα τελευταία χρόνια στον τόπο, προϊόντα μιας ιδεολογίας, που απολυτοποιεί την ισχύ, που εξατομικεύει το κέρδος, που μονοπωλεί τον πατριωτισμό, που θεωρητικοποιεί την προδοσία. [...] Στο Φον Δημητράκης δε γελοιοποιείται ένας άνθρωπος, ξεσκεπάζεται μια νοοτροπία, μια αγωγή, ένα κοινωνικό ιδεώδες. [..] Η εποχή των φον Δημητράκηδων και οι άνθρωποί τους γίνονται μοντέλα για κάθε εποχή, όσο η κοινωνία βράζει στο ζουμί της. [..] Ο Φον Δημητράκης είναι μία πολιτική κωμωδία μόνο, που η θέση της, σωστά δε λέγεται, αλλά παράγεται και επιβάλλεται από τη δραματική της υφή." [Κλειδιά και Κώδικες του Θεάτρου, ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, Βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ, 2.ΜΑΡΙΑ, 3.ΛΕΩΝΙΔΑΣ, 4.ΑΝΝΑ, 5.ΖΑΡΛΑΣ, 6.ΣΕΡΑΦΕΙΜ, 7.ΙΟΥΛΙΑ, 8.ΦΩΦΩ, 9.ΓΙΑΝΝΗΣ, 10.ΠΕΛΑΤΗΣ Α, 11.ΠΕΛΑΤΗΣ Β, 12.ΚΑΤΙΝΑ, 13.ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1946, Ενωμένοι Καλλιτέχνες, Αιμίλιος Βεάκης
1979, Θέατρο Αλάμπρα, Θύμιος Καρακατσάνης
1989 (24 Φεβρουαρίου), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου
1993 (15 Φεβρουαρίου), Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή
1999, Θέατρο Βεάκη, Θύμιος Καρακατσάνης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φον Δημητράκης - Θύμιος Καρακατσάνης


Φον Δημητράκης - Το Θέατρο της Δευτέρας


Φον Δημητράκης - Θεατρικό εργαστήρι σύγχρονης τέχνης Κεφαλλονιάς


Φον Δημητράκης - Ραδιοφωνικό

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ ΓΚΟΘΑΜ ΣΙΤΥ.

του Δ.Μάτσικα

Υπόθεση: Σε ένα καμπαρέ στο κέντρο της Γκόθαμ Σίτυ η ζωή κυλάει αργά. Ο ερχομός ενός συγγραφέα από τον έξω κόσμο θα φέρει συγκρούσεις, έρωτες και αλλαγές. Η Γκόθαμ δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Η εξουσία, το χρήμα, τα πάθη και ο έρωτας μπλέκονται με τη μουσική, τους καπνούς από τα τσιγάρα και το άφθονο ουίσκι και η παρακμή μιας κοινωνίας κρύβεται καλά πίσω από φανταχτερά κοστούμια. Η επανάσταση, είναι αναπόφευκτη στη Γκόθαμ Σίτυ.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΓΑΜΗΛΙΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Του Αγγ.Τερζάκη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κοινωνικό δράμα.Παραστάθηκε το 1937 από την Μαρίκα Κοτοπούλη,και με το έργο αυτό εγκαινίασε την εγκατάστάση του θιάσου της στο καινούριο Ρεξ της Πανεπιστημίου.
Για το έργο αυτό, κατ' εξαίρεση, είχε δημιουργήσει μία δική του μουσική σύνθεση (Ο Αγγ.Τερζάκης, κατά το πλείστον των περιπτώσεων, δεν ήθελε μουσική στα έργα του, θεωρούσε ότι τα έργα πρόζας πρέπει να πληρούν μόνα, όλες τις θεατρικές και μουσικές ανάγκες, μέσα από την καλοδουλεμένη γλώσσα, - να είναι μουσική από μόνα τους.)

Υπόθεση: Μία μάνα,χήρα με τις τέσσερις ανύπαντρες κόρες της στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους στο γιό της. Εκείνος βρίσκεται μακριά από την μικροαστική επαρχιώτικη εστία, στην Αθήνα, όπου και εργάζεται. Όταν τελικά επιστρέφει, το κάνει για να ξεπουλήσει την τελευταία περιουσία που τους απομένει και να καλύψει έτσι την κατάχρηση που έχει κάνει και να μην τον ανακαλύψει η εταιρεία που δουλεύει.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 2.ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥΔΗΣ, 3.ΑΝΘΟΥΛΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 4.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 5.ΔΙΑΛΕΧΤΗ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 6.ΛΕΜΟΝΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 7.ΦΡΟΣΩ, 8.ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΤΡΕΚΛΑΣ, 9.ΚΟΣΜΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ, 10.ΑΔΡΙΑΝΟΣ, 11.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, 12.ΡΟΖΑΛΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ, 13.ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1974-75 Κρατινό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών - Κεντρική Σκηνή, 18/01/1975)
2005, ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σκηνοθεσία Κερασία Σαμαρά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Γαμήλιο Εμβατήριο - Θέατρο της Δευτέρας


Γαμήλιο Εμβατήριο - Δήμος Νάουσας

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Του Αγγ.Τερζάκη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κωμωδία.
Παραστάθηκε στο Εθνικό Θέατρο τη θερινή περίοδο του 1944, σε σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη.

«Tο «Mεγάλο παιχνίδι» ξεπετάχτηκε σαν κομήτης στο τέλος της Kατοχής και μας θάμπωσε σαν το πρώτο γνήσιο έργο τέχνης που από χρόνια είχε να δει η aθήνα. Για πλαίσιο του παιχνιδιού και της ζωηρής του δράσης χρησιμοποιούσε τη νεοελληνική αυλή. H αυλή αυτή -έξω επιτέλους απ' την πλακιώτικη ηθογραφία και την επιθεώρηση- αποχτούσε στην κωμωδία του Tερζάκη μορφή και υπόσταση τρίστρατου και πλατείας, αλωνιού και θυμέλης - αρχέγονου τόπου δράσης του θεάτρου» [ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΩΜΟΣ]

"..Παραξήγηση ίσον πλάνη. Ίσως χίμαιρα. Πάνω σ' αυτό το θέμα έχει βλαστήσει η κεντρική ιδέα του έργου που παρουσιάζεται απόψε στο αθηναϊκό κοινό. Μέσα από την πιο ωμή πραγματικότητα, έναν υπόκοσμο που μορφάζει, δακρύζει, οραματίζεται, καυγαδίζει κι αναβράζει σαν υποχθόνια μυρμηγκιά, η φαντασία προβάλλεται καθώς ένα κοινωνικά νώθο κι όμως αδιαμφισβήτητα γνήσιο, κατά τους φυσικούς νόμους, παιδί του. Το συνειδητά γκροτέσκο, πλέκεται εδώ αυτόματα με το φανταστικό. Ο ουρανοκατέβατος ταχυδακτυλουργός που θα αναταράξει τον κοσμάκη της μικρής αυλής, όσο κι αν ξιπάζει τ' αδικημένα τούτα πλάσματα, δεν είναι παρά η προβολή κάποιων μύχιων πόθων του. Γύρω του θα στήσουν, ασυνείδητα μα και πρόθυμα, το χορό τους όλες αυτές οι υπάρξεις που, ξεπεσμένες βαθμιαία ως το ύστατο σκαλί της απελπισίας, κατάντησαν να φιγουράρουν στη ζωή σαν απλοϊκές, εφιαλτικές καρικατούρες..." [ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΣΑΜΙΑΜΙΘΗΣ, 2.ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ ΦΕΚΛΑΣ, 3.ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, 4.ΔΗΜΗΤΡΑ, 5.ΦΙΦΗ, 6.ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ, 7.ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡΒΑΝΗΣ, 8.ΧΑΡΒΑΝΑΙΝΑ 9.ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΔΑΡΑΣ, 10.ΑΡΕΤΗ ΓΙΔΑΡΑ, 11.ΜΑΘΙΟΣ ΤΡΙΒΕΛΗΣ, 12.ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΑΡΤΕΜΙΣ, 13.Α ΑΣΤΥΦΎΛΑΚΑΣ, 14.Β ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ, 15.ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΡΛΟΥ, 16.Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ, 17.Η ΓΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, 18.ΕΝΑΣ ΣΑΚΑΤΗΣ, 19.ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ, 20.ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ, 21.ΕΝΑΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1944, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Π.Κατσέλη
1970, Κρατικό Θέατρο του Μπάντεν-Μπάντεν
1981, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σκηνοθεσία Κανέλλου Αποστόλου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Μεγάλο Παιχνίδι - Θεατρική ομάδα Ράμματα

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

Του Γ.Σεβαστίκογλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Σύγχρονη σάτιρα σε δύο πράξεις.
Το έργο με το οποίο γίνεται γνωστός σαν θεατρικός συγγραφέας,ο Γ.Σεβαστίκογλου, ανέβηκε από τον Κ.Κούν και το Θέατρο Τέχνης ,την Ανοιξη του 1943. Το πρώτο νεοεεληνικό έργο που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης. Ο Γρ.Ξενόπουλος στο άρθρο του «Το νεοελληνικό θέατρο και η δήθεν παρακμή του» ,ξεχωρίζει* ανάμεσα σε άλλους και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου.

Πρόκειται για την σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων,μέσα από την αντίδραση των νεαρών κοριτσιών στο συνοικέσιο που σχεδιάζει η μητέρα τους. Στη σύγκρουση αυτή, δίνει έμφαση η υπερβολή της σάτιρας, που διεισδύει μέσα στην παραδοσιακή, μικροαστική οικογένεια και στις συμβατικές συμπεριφορές και αντιλήψεις της επικρατούσας ηθικής τάξης.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΕΛΕΝΗ (μικρή κόρη), 2.ΤΡΕΛΟΓΙΩΡΓΗΣ, 3.ΚΩΤΣΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΗΣ, 4.ΖΩΗ, 5.ΡΑΝΙΑ, 6.ΠΡΟΞΕΝΗΤΡΑ, 7.ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ, 8.ΖΗΤΙΑΝΑ, 9.ΦΑΙΔΩΝ, 10.ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΑΛΛΙΚΩΝ, 11.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΥΛΙΟ, 12.ΘΕΙΟΣ ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣ, 13.ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, 14.ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, 15.ΡΩΜΥΛΟΣ, 16.ΑΜΑΛΙΑ, 17.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ, 18.ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1943, Θέατρο Τέχνης
1991, Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή (σκηνοθεσία Νίκος Αρμάος)

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΕΙΛΩΤΕΣ

του Αγγ.Τερζάκη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1938. Τρεις Πράξεις.
Τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο Θεάτρου.

"...Μιά στιγμή ανθρώπινη της ζωής μερικών ανθρώπων είναι οι "Είλωτες". Η οικογένεια των Λαζάρου, πατέρας και τρία παιδιά, βρίσκεται από μια κληρονομική, θα έλεγε κανείς, αναγκαιότητα κάτω από τη μοιραία κι ακατάλυτη επιταγή μιάς ηγεμονίας, όχι συμβατικής κι επίπλαστης όπως οι ανθρώπινοι δεσμοί, αλλά της ηγεμονίας ενός φυσικού νόμου.[...]Η απέναντί του θλιβερή συνθηκολόγηση του πατέρα, η μάταιη εξέγερση του μεγάλου γιού, η ψυχική διαταραχή του δεύτερου, η σπασμωδική απόπειρα διαφυγής από μέρους του τρίτου, δεν είναι παρά μορφές της ίδιας κι ορμέμφυτης αντίδρασης του ατόμου που θέλει με κάθε θυσία να περισώσει την ακεραιότητά του και την ανεξαρτησία του. Μα στο βάθος κάθε νόμου της ζωής κι άσχετα με την εξωτερική μορφή του πειθαναγκασμού, κρύβεται μιά ωμορφιά, μιά δικαίωση ανώτατη, ερμειτικά κλεισμένη για τις δυνάμεις της λογικής, μα ορθάνοιχτη για τις δυνάμεις της αγάπης..." [ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ (βιομήχανος), 2.ΠΕΤΡΟΣ (γιός), 3.ΛΑΜΠΗΣ (γιός), 4.ΤΑΣΟΣ(γιός), 5.ΕΛΙΖΑ(οικονόμος), 6.ΕΙΡΗΝΗ(κόρη της Ελίζας), 7.ΝΙΚΗΤΑΣ ΝΟΥΦΑΡΗΣ(δικηγόρος), 8.ΣΥΜΕΩΝ ΜΑΖΑΡΕΜΗΣ, 9.ΔΙΑΝΑ, 10.ΛΟΛΑ(καμαριέρα), 11.Ο ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ, 12.Α ΚΥΡΙΑ, 13.Β ΚΥΡΙΑ, 14.Α ΝΕΑΡΟΣ, 15.Β ΝΕΑΡΟΣ, 16.ΕΝΑΣ ΚΥΡΙΟΣ(ηλικιωμένος και κομψευόμενος)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1939, Α΄ Άρμα Θέσπιδος, Βασιλικό Θέατρο

ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ

Των Γερ.Σταύρου-Κ.Κοτζιά,από το βιβλίο του Ν.Καζαντζάκη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Ανέβηκε το 1958 στο υπαίθριο θέατρο Ν.Χατζίσκου
«Η διασκευή αυτή[1958] του μυθιστορήματος του Καζαντζάκη,έγινε μ’ ευσυνειδησία και σεβασμό,περιόρισε όμως αναγκαστικά το ‘όραμα’ και τα σύμβολα του Κρητικού σε μιάν ερωτική ιστορία γύρω στην Τσερκέζα Εμινέ,που την διεκδικούν ο Καπετάν Μιχάλης και ο Νουρήμπεης.Μ’ όλη την καλή ‘οικονομία’ του θεατρικού έργου,η σύγκριση με το πρωτότυπο είναι μοιραία συντριπτική..»ΘΕΑΤΡΟ59

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

του Γ.Σταύρου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Εκδόσεις Κέδρος
Το θεατρικό έργο του Γ.Σταύρου βασίστηκε στο διήγημα του Δημήτρη Χατζή «Μαργαρίτα Περδικάρη». Ανέβηκε το 1967 από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη.
Διαδραματίζεται στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΑΝΤΙΓΟΝΗ, 2.ΘΕΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ, 3.ΘΕΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, 4.ΘΕΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, 5.ΦΩΤΕΙΝΗ, 6.ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΕΡΒΗΣ, 7.ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, 8.ΘΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, 9.ΑΓΓΕΛΙΚΗ, 10.ΜΠΑΡΜΠΑ ΘΩΜΑΣ, 11.ΟΡΕΣΤΗΣ, 12.Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, 13.ΔΗΜΗΤΡΑ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1967, (3 Μαρτίου), θέατρο Βεάκη, Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Μ.Κατράκη
1971, (23 Νοεμβρίου), Θέατρο Άλφα, Θίασος Ληναίου-Φωτίου, σκηνοθεσία Σ.Ληναίου
1996, (11 Οκτωβρίου), Θέατρο Κάππα, σκηνοθεσία Δ.Χρονόπουλου

1984 ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [ΜΕΡΟΣ1], [ΜΕΡΟΣ2], [ΜΕΡΟΣ3]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Καληνύχτα Μαργαρίτα - Το Θέατρο της Δευτέρας


Καληνύχτα Μαργαρίτα


Καληνύχτα Μαργαρίτα - Θεατρική Σκηνή Αλέκα Παΐζη


Καληνύχτα Μαργαρίτα - Θεατρικό Εργαστήρι Χαλανδρίου

ΜΠΑΡΜΠΑ ΛΙΝΑΡΔΟΣ Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΟΥΛΑΣ

του Δ.Κόκκου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κωμειδύλλιο σε Δύο μέρη, 1890
Αναφέρεται και ως: "κωμειδύλλιον εις τρείς πράξει μετά 24 ασμάτων "Μπαρμπαλινάρδος ή το τέλος της Μαρούλας" με τον θίασο Μένανδρος των Ταβουλάρη και Παντόπουλου στο θέατρο Ομονοίας, σε κείμενα του Δημήτρη Κόκκου και μουσική των Δημήτρη Κόκκου και Ανδρέα Σάϊλερ."
Παραστάθηκε πολλές φορές στο Θέατρο της Ομόνοιας και τον έκανε πολύ αγαπητό στο κοινό. Παίχτηκε ακόμα στην Κωνσταντινούπολη, στο παλάτι του σουλτάνου.

Υπόθεση: Ο Μπάρμπα Λινάρδος, ο γερο-αμπελουργός βρίσκει στο κτήμα του έναν αρχαίο δακτυλιόλιθο. Ξεκινά από την Άνδρο να κατέβει στην Αθήνα για να βρει αγοραστή. Στην Αθήνα ζει και εργάζεται η κόρη του η Μαρούλα, -πλύστρα σε έναν πλούσιο γαιοκτήμονα. Μέσα στο αθηναϊκό αρχοντικό συναντιούνται και εκτίθενται οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τον ελληνικό λαό.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΜΠΑΡΜΠΑ ΛΙΝΑΡΔΟΣ (αμπελουργός), 2.ΖΑΜΠΕΤΑ (θαλαμηπόλος), 3.ΜΑΡΟΥΛΑ (κόρη Λινάρδου), 4.ΚΩΣΤΑΣ (πλανώδιος ρήτωρ), 5.ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ (φαρμακοποιός), 6.ΕΡΑΣΜΙΑ (ευγενής κυρία), 7.ΚΟΡΔΟΜΕΝΟΣ (τραπεζίτης), 8.ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ (αμαξάς), 9.ΘΑΝΑΣΗΣ (κηπουρός), 10.ΣΤΑΜΑΤΗΣ (θυρωρός), 11.ΝΙΚΟΛΑΣ (καμαριέρης), 12.ΑΝΤΩΝΗΣ (παραμάγειρος), 13.ΕΛΕΝΗ (υπηρέτρια), 14.ΧΡΗΣΤΟΣ (πρώην μάγειρος), 15-18.ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ Α,Β,Γ,Δ, 19.ΡΑΔΙΚΗΣ (νέος), 20.ΧΑΡΟΥΠΗΣ (νέος), 21.ΖΟΥΛΙΑ (ευγενής δεσποινίδα), 22.ΛΙΝΑ (ευγενής δεσποινίδα)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1890 (25 Αυγούστου) στο Θέατρο της Ομόνοιας
1980 (27 Φεβρουαρίου)και 1981, στο Εθνικό Θέατρο (Νέα Σκηνή)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Μπάρμπα Λινάρδος - Το Θέατρο της Κυριακής, ραδιοφωνικό

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

ΚΟΚΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

[1857-1891]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1856 στην Ανδρίτσαινα της Πελοποννήσου. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Εργάστηκε στο ελληνικό προξενείο της Τεργέστης και αργότερα, στην Ελλάδα, γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών. Δολοφονήθηκε το 1891, νεότατος μόλις 34 ετών, από πυροβολισμό έξω από το θερινό θέατρο Ομόνοια ή το Υπουργείο Οικονομικών. Πιθανός λόγος της δολοφονίας αυτής, θεωρήθηκε η δυσαρέσκεια στη σάτιρα των έργων του. Λέγεται, πως ο θύτης ήταν ένας λοχίας που θεώρησε ότι η Λύρα του Γερο-Νικόλα, πρόσβαλλε τον πατέρα ή τον παππού του.
Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, με πρώτη τους Γέλωτες, το 1880. Αργότερα ξεκινά να γράφει άρθρα για την εφημερίδα Ρωμηός, του Γεωργίου Σουρή, όπου εκδηλώνεται και το σατυρικό του ύφος.
Στο θέατρο, καθιέρωσε με το έργο του, το Κωμειδύλλιο, παράλληλα με τον Δημήτριο Κορομηλά. Το τελευταίο του έργο, Καπετάν Γιακουμής, δεν πρόλαβε να το δει επί σκηνής.
Σύμφωνα με τον Λάσκαρη, η επιτυχία των έργων του Κόκκου στο κοινό, οφείλονταν και στη χρήση ευρωπαϊκής μουσικής, που ήταν προτιμότερη από τους αμανέδες.
Τα έργα του ανέβασε ο θίασος Παντόπουλου

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Ο Αφοπλισμός της Ελλάδος, 2.Η λύσις του Ανατολικού ζητήματος, 3.Μπάρμπα Λινάρδος ή Το τέλος της Μαρούλας, 4.Η Λύρα του Γερο-Νικόλα, 5.Το Πανελλήνιον Φρενοκομείον 6.Η Νύμφη του Χωριού, 7.Γάμος δια Φόλας, 8.Το Γυαλένιο Μάτι, 9.Καπετάν Λάζαρος διαλύει τη Βουλή ή Ο Καπετάν Γιακουμής

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΜΑΤΣΙΚΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

[1981]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Ίασμος, του Β.Διαμαντόπουλου. Από το 2004 συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός, τόσο σε έργα δικά του αλλά και άλλων συγγραφέων, και σε σατυρικά-stand up commedy δρώμενα. Το συγγραφικό του έργο κινείται κυρίως στα πλαίσια της θεατρικής κωμωδίας και της σάτιρας. Έχει γράψει θεατρικά έργα και κείμενα που παρουσιάστηκαν στη σκηνή, σε stand up παραστάσεις, ραδιόφωνο (ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΠΑΛΙ, Σατιρική εκπομπή) αλλά και στο διαδίκτυο (ΑΧ ΚΟΥΛΑ).

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ (& STAND UP COMMEDIES): 1.ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, 2.ΟΥΠΣ, 3.INGENIUM VALIDUM, 4.ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΦΤΕΡΑ, 5.ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΣ, 6.FOR SALE, 7.PARTY TIME, 9.ΟΤΙ ΚΑΤΣΕΙ, 10.ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ, 11.ΓΗΣ ΜΑΔΙΑΜ, 12.ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, 13.ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ, 14.ΣΕ ΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ ΓΚΟΘΑΜ ΣΙΤΥ, 15.ΖΩΗ ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΝΤΙΝΟΣ

[1921-2003]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στο Πάλαιρο Ακαρνανίας το 1921. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών (στην οποία δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του για ν' ασχοληθεί με την ηθοποιία) και στη Δραματική Σχολή Γιαννούλη Σαραντίδη. Εργάστηκε σαν ηθοποιός σε πολλά μεγάλα θέατρα της εποχής και από το 1953 αρχίζει να ασχολείται με την θεατρική και κινηματογραφική σκηνοθεσία. Έγραψε ποίηση και πεζογραφία. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα.
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.
Σκηνοθέτησε γύρω στα 50 θεατρικά έργα και πολύ περισσότερες κινηματογραφικές ταινίες, ανάμεσά τους οι: Μανταλένα, Πυρετός στην άσφαλτο, Κοινωνία ώρα μηδέν κ.α. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
1967 κρατικό βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Πυρετός στην Άσφαλτο)
1974 έπαινος κρατικού βραβείου θεάτρου (Ο Επόμενος)
1975 κρατικό βραβείο θεάτρου
1981 πρώτο βραβείο καλοκαιρίνειου θεατρικού διαγωνισμού (Βασίλειος ο Πρώτος)
1988 πρώτο βραβείο καλοκαιρίνειου θεατρικού διαγωνισμού (Yάκινθος και Iουλιέτα)
1989 Bραβείο της Διεθνούς Kριτικής Eπιτροπής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα (Τα δελφινάκια του Αμβρακικού-βιβλίο)
1994 χρυσό βραβείο στο φεστιβάλ Καΐρου, πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Βιέννης.
Έπαιξε: 1.Χαμένοι άγγελοι (1948), 2.Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), 3.Θύελλα στο φάρο (1950), 4. Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου (1951), 5. Οι μεγάλοι δρόμοι (1953)
ΣΕΝΑΡΙΑ: 1. Οι μεγάλοι δρόμοι, 2. Μια βδομάδα στον παράδεισο, 3. Να ζει κανείς ή να μη ζει;, 4. Ο φαφλατάς, 5. Οι άντρες ξέρουν ν' αγαπούν, 6. Εγωιστές,7. Αέρα! Αέρα! Αέρα!

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ: 1.Ο επόμενος, 2. Ο εισαγγελέας, 3. Βασίλειος Πρώτος ο δούλος, 4. Υάκινθος και Ιουλιέτα, 5. Το παιδί που κυνηγούσε τα αγριοπούλια

- ΕΝΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ (άρθρο ΒΗΜΑ)

ΟΤΑΝ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ

του Π.Νιρβάνα

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Δράμα σε τρία μέρη.
Βιβλιοθήκη Νέας Ζωής4, 1910.
Νέα σκηνή, 10 Αυγούστου 1909.
"[..] Oι κουρασμένες σχέσεις συντροφεύονται και από άρρωστα σώματα. O δικηγόρος Τάσος Φλέρης και η παλιά ερωμένη του Βέρα Μεράτη, στο Όταν σπάση τα δεσμά του του Νιρβάνα (1909), ακολουθούνται από κάποια ασθένεια – στην περίπτωση του δικηγόρου θανατηφόρα. Το σώμα γίνεται ο θαμπός καθρέφτης του ψυχικού βίου.[..] [ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΦΑΝΗΣ Σημειώσεις στην ελληνική δραματουργία του 20ού αιώνα]

ΜΑΡΙΑ Η ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΙΣΣΑ

Του Π.Νιρβάνα

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1909. Δράμα σε τρία μέρη.

Βιβλιοθήκη Νέας Ζωής3, 1909.

ΡΑΔΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: 17-8-1958: Διασκευή – Μαίρη Βεάκη, Σκηνοθεσία – Μήτσος Λυγίζος, Διάρκεια 60.35 με τους: Νέζερ Χριστόφορο, Πανά Λυδία, Ταξιάρχη Φοίβο, Απέργη Ελεάνα, Περγιάλη Νότη, Σκούρα Δάφνη, Βασταρδή Νίκο, Μαρσέλλου Νέλλη Ιωαν-νίδου Λούλα, Παγουλάτο Διονύση

1929:
Mαρία Πενταγιώτισσα. Tαινία 3000 μέτρων σε 8 πράξεις της Aζάξ-Φιλμ. Tο σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Aχιλλέα Mαδρά. Φωτογραφία: Άλμπερτερ και Zοζέφ Xεπ. Πρωταγωνιστεί το μεγαλύτερο cast, για πολλά χρόνια: Φρίντα Πουπελίνα, Aχιλλέας Mαδράς Aιμίλιος Bεάκης, Eμμανουήλ Kαντιώτης, Bασίλης Aυλωνίτης (πρώτη εμφάνιση), Bιβή Θεολόγου, N. Aφεντάκης, Eυριδίκη Aμηρά, Γιάννης Σπαρίδης (πρώτη εμφάνιση), Nικόλαος Kόκκος, Bασιλακάκης, Γ. Λουλουδάκης, Bάθης, Tάκης Xατζηχρήστος, Λοράνδος Iωάννου, Kωνσταντινίδης, Bερίδης, Δαμάσκος, Xαλκιόπουλος, Kαλουτάς, Kούμπαρης, Bαρβέρης, Aθ. Bατίστας, Aνδριόπουλος, Σαντεκλάρ, Πολυζωάκης, Γιαννίκ, Γεώργιος Xριστοδούλου, Σίμος Πάρης, Xαρίκλεια Tριχά, Aνδρομάχη Aνδρεοπούλου, Mαρίτσα Aνδρικίδου, Mαίρη Aλεξιάδου κα. Προβολή: Iανουάριος 1929. [πηγή]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Μαρία Πενταγιώτισσα - Κινηματογραφική ταινία


Μαρία Πενταγιώτισσα - Ελληνική Ραδιοφωνία / Η ώρα της Ελληνικής Σκηνής

ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΑΡΘΑΣ

του Π.Νιρβάνα

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1907. Δράμα σε τρία μέρη.
Παραστάθηκε από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, σε σύμπραξη με τον Ευτύχιο Βονασέρα, το 1907.
"[..]τον Αρχιτέκτονα Μάρθα (1907) του Π.Νιρβάνα, στο οποίο ο συγγραφέας διαπραγματεύεται με ιψενικό τρόπο το φιλοσοφικό ζήτημα του ζωτικού ψεύδους, για χάρη του οποίου οι ήρωες φτάνουν στο θάνατο, προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η τραγική πραγματικότητα.[..]" [“Το Ελληνικό Θέατρο στον 20ό αιώνα. Πολιτισμικά Πρότυπα και Πρωτοτυπία“, τομ. Α΄, Αθήνα, Εξάντας, 2002, 123-174]

Θέατρον. Τόμος πρώτος: Ο Αρχιτέκτων Μάρθας, κριτικό σημείωμα Κωστή Παλαμά - Μαρία Πενταγιώτισσα. Δράμα σε μέρη τρία, κριτικό σημείωμα Γ. Τσοκόπουλου, Αθήναι, "Ιωάννης Ν.Σιδέρης", 1921

ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

του Π.Νιρβάνα

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1908. Δράμα σε τρεις πράξεις.
"...Ακόμα, όταν καταπιάστηκα στο θέατρο και όταν, ύστερ’ από την επιτυχία του «Αρχιτέκτονος Μάρθα», έδωκα το «Χελιδόνι» και όλοι οι κριτικοί ρίχτηκαν να με κατασπαράξουν, θυμούμαι την ευγενική χειρονομία του Ξενόπουλου, που έγραφε τότε τη θεατρική κριτική στα «Πα­ναθήναια». Του είχα γράψει, λυπημένος, δυο λόγια, όχι για να τον παρακαλέσω να μου επουλώσει τα τραύματά μου με μια ευνοϊκή κριτική — αυτό δεν θα το ’κανα ποτέ μου — αλλά για να του πω, ότι το μόνο πράμα, που περίμενα από τη φωτεινή του αίσθηση, ήταν χωρίς να μου φεισθεί για τα σκηνικά, ίσως, ελαττώματα του έργου μου, να προσέξει τουλάχιστον στη μεγάλη παρεξήγηση που του είχε γίνει, ώστε να παρουσιασθεί αγνώριστο στην εσωτερική του ουσία.
Και ο Ξενόπουλος — μόνος αυτός — στο άλλο φύλλο των «Παναθηναίων», είχε το θάρρος να διαφωνήσει με τους άλλους κριτικούς μου, να ερμηνεύσει την ψυχή του κακοτυ­χισμένου μου έργου και να προσθέσει, με αγανάκτηση, ότι οι κριτικοί «το είχαν κουρελιάσει με την ευκολία, που κουρελιάζονται τα αραχνοΰφαντα»..
" [ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΡΒΑΝΑ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ]

Έκδοση Παναθηναίων

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

ΝΙΡΒΑΝΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

[1866-1937]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1866 στη Μαριούπολη της Ρωσσίας
Ψευδώνυμο του Πέτρου Αποστολίδη. Λογοτέχνης και γιατρός, καλλιέργησε το χρονογράφημα.Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και αποστρατεύτηκε το 1922, με το βαθμό του ανώτατου αρχίατρου.Το 1929 εκλέχτηκε Ακαδημαϊκός. Το έργο του επηρρεάζεται έντονα από τον συμβολισμό και τη φιλοσοφία του Νίτσε
Εγραψε ποιήματα: «Δάφναι» , «Πάγα λαλέουσα» , κριτικές ,φιλοσοφικούς και αισθητικούς διαλόγους «Το βιβλίο του κ. Ασόφου» , φιλοσοφικές διατριβές «Η φιλοσοφία του Νίτσε» , «Τέχνη και φρενοπάθεια» , μυθιστορήματα «Το αγριολούλουδο» κ.ά.
"η ηθογραφία του είναι τραγική και αποκλίνει προς το ζωηρό λυρισμό, όταν δεν τρέπεται προς τον πραγματικό σαρκασμό" [ΤΕΛΟΣ ΑΓΡΑΣ]

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:1.Το Χελιδόνι , 2.Αρχιτέκτων Μάρθας , 3.Μαρία Η Πενταγιώτισσα, 4.Όταν σπάσει τα δεσμά του

ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κωμωδία σε τέσσερις πράξεις.
Γράφτηκε και παραστάθηκε το 1937 από τους Αλίκη-Κ.Μουσούρη

"Τους θυμάμαι με τα πληρώματά τους -όλοι τους σφιχτοί και γεροδεμένοι άντρες- σαν γύριζαν από μακρυνά ταξίδια στο νησί μου. Τι καλοί φίλοι ήσαν, τι στοργικοί οικογενειάρχες και, παρ' όλο το τραχύ τους ύφος, πόση ευγένεια και καλωσύνη έκλεινε η ψυχή τους! Θυμάμαι ακόμα τις γυναίκες τους -τις γυναίκες των ταξιδεμένων ναυτικών. Πόσες λαχτάρες και χτυποκάρδια για τους άνδρες τους και τα παιδιά τους [..] Αυτές οι αναμνήσεις και κάποια αλλαγή στα ήθη και τα έθιμά μας ύστερα από δύο παγκοσμίους πολέμους -που είναι κι ένα βάθρο για να σταθούν οι κωμικές σκηνές του έργου - με ωθήσανε να γράψω τις Φουσκοθαλασσιές.." [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΓΡΗΣ]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΦΑΚΙΑΝΟΣ, 2.ΧΡΥΣΟΥΛΑ, 3.ΕΡΜΙΟΝΗ, 4.ΑΛΚΜΗΝΗ, 5.ΟΛΥΜΠΙΑ, 6.ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ, 7.ΔΙΟΝΥΣΗΣ, 8.ΜΑΚΡΗΣ, 9.ΑΙΜΙΛΙΟΣ, 10.ΜΑΚΗΣ, 11.ΑΡΤΕΜΙΑΔΟΥ, 12.ΡΟΥΜΠΑΝΗ, 13.ΑΓΓΕΛΙΚΗ, 14.Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 15.ΕΝΑΣ ΝΑΥΤΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1937, Θέατρο Αλίκης, Αλίκη-Μουσούρης
1954, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Φουσκοθαλασσιές - Κινηματογραφική ταινία

ΟΛΑ Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΝ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1938 από τους Μαρίκα-Β.Λογοθετίδη

ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1936 από τους Μαρίκα-Β.Λογοθετίδη

ΤΟ ΜΠΟΥΡΙΝΙ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1934
Δραματική κωμωδία σε τρεις πράξεις.
Παραστάθηκε το 1934 από τους Αλίκη –Β.Λογοθετίδη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Το Μπουρίνι - Το Θέατρο της Δευτέρας

ΔΡΑΚΑΙΝΑ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1927. Δράμα σε τρεις πράξεις.
Παραστάθηκε το 1928 ,από τους Μερ.Ροζάν- Α.Μινωτή- Σ.Βερώνη.Πήρε το Κοτοπούλειο Βραβείο.
Η ιστορία μιας γυναίκας ,της Φωτεινής,που δείχνει σπουδαίο μίσος για όλους και ειδικά για τα παιδιά της.Στο έργο αυτό έχει προσπαθήσει να δώσει μια ψυχολογική διάσταση.Κάνει μια ψυχαναλυτική προσέγγιση.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΓΙΑΝΝΗΣ, 2.ΣΤΡΑΠΑΣ, 3.ΚΑΤΙΓΚΩ, 4.ΔΡΑΚΑΙΝΑ, 5.ΚΩΣΤΑΣ, 6.ΑΝΘΟΥΛΑ, 7.ΚΑΡΥΝΗΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1983, Εθνικό Θέατρο (σε ενιαία παράσταση με τη Δημαρχίνα του Γ.Σουρή) σκηνοθεσία Πέλος Κατσέλης.
1998, θέατρο Νίκης Τριανταφυλλίδη, σε σκηνοθεσία Ν.Τριανταφυλλίδη
2008, Θέατρο Πρόβα, σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα

1976 ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [ΜΕΡΟΣ1, ΜΕΡΟΣ2,ΜΕΡΟΣ3]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Η Δράκαινα - Το θέατρο της Δευτέρας


Η Δράκαινα - Ελληνική Ραδιοφωνία / Το θέατρο της Κυριακής

Τ' ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1924. Τρίπρακτο. νησιώτικη Ηθογραφία.
Παραστάθηκε από τον θίασο των νέων* το 1925.Πρόκειται για το έργο που τον καθιέρωσε.Υποδείχθηκε από το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μετά από αίτηση του ΒΒC, για ραδιοφωνική μετάδοση ελληνικών έργων.

"Το 1919 υποχρεώθηκα, για πολιτικούς λόγους, να ζήσω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στις ψαρόβαρκες, γύρω από τους κάβους της Σαλαμίνος. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά έναν κόσμο άγνωστο σχεδόν για μένα ίσαμε τότε, τον κόσμο των θαλασσινών. Κι είναι πλούσιος σε αισθήματα και αγνός αυτός ο κόσμος. Η καθημερινή επαφή των ναυτικών με τον κίνδυνο έχει αναπτύξει σε υπέρτατο βαθμό στην ψυχή τους την αλληλεγγύη, την τόλμη, την περιφρόνηση ακόμα προς το θάνατο. Οι περισσότεροι απ' εκείνους τους φτωχούς και άσημους ψαράδες ήσαν πραγματικά περίφημοι άνθρωποι, άνδρες ίσαμε το κόκκαλο, έτοιμοι να θυσιαστούν για το φίλο, τη γυναίκα που αγαπούσαν, για το σπίτι τους. Αυτούς έχω σκιαγραφήσει στ' αρραβωνιάσματα. Βέβαια η υπόθεσις - ο μύθος - είναι αυθαίρετος. Αλλά τους τύπους - ο Δημητρός, ο Λεμπέσης, η Τζεβή, ο Λένας κλπ- μπορείτε και σήμερα ακόμα να τους συναντήσετε στη Σαλαμίνα αν και από τότε πολλά έχουν αλλάξει στο νησί..." [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΓΡΗΣ]

«Η ωραία αυτή εικόνα της ‘αγαπημένης του Σαλαμίνας’ ,με το άρτιο χτίσιμο και τους ζωντανούς τύπους,γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία,τιμήθηκε με το Κοτοπούλειο και το Αβερώφειο βραβείο και παίχτηκε χιλιάδες φορές από αμέτρητους θιάσους σε κάθε ελληνική ή ελληνόφωνη γωνιά.Το εθνικό ανέβασε κι εκείνο τ’ αραβωνιάσματα το 1936[Αιμ.Βεάκης,Αλ.Μινωτής,Ρ.Μυράτ,Ν.Παρασκευάς,Σ.Αλκαίου, Α.Μουστάκα , Α.Μαλλιαγρός] .Το έργο κυκλοφόρησε σε βιβλίο [1930] και γυρίτηκε ταινία με τον Αιμ.Βεάκη [1950 σκην.Μ.Πλυτά]»ΘΕΑΤΡΟ59

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΡΟΥΠΗΣ, 2.ΛΕΜΠΕΣΗΣ, 3.ΣΤΑΥΡΑΙΝΑ, 4.ΤΖΕΒΗ, 5.ΔΗΜΗΤΡΟΣ, 6.ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, 7.ΛΕΝΑΣ, 8.ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ, 9.ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ, 10.ΛΕΜΠΕΣΑΙΝΑ, 11.ΣΤΑΥΡΑΙΝΑ, 12.ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ, 13.ΓΙΑΓΙΑ, 14.ΚΩΣΤΑΣ, 15.ΣΟΡΜΠΑΣ, 16.ΓΑΡΕΦΑΣ, 17.ΘΑΝΑΣΗΣ, 18.Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1925, Θίασος των Νέων
1936, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, Ν.Παρασκευάς-Αιμ.Βεάκης
1950, Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σκηνοθεσία Δημήτρης Ροντήρης
1977-78, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ
Τ' Αραβωνιάσματα - Κινηματογραφική ταινία

Τ' Αραβωνιάσματα - Ελληνική Ραδιοφωνία/ Το Θέατρο της Εβδομάδας

ΚΑΝΤΡΙΛΛΙΕΣ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1923.

Υπόθεση:Η Δώρα αντιδρώντας στην άσχημη συμπεριφορά του άντρα της ,Χρήστου Καρτάση, αξιωματικού, ανταποκρίνεται στον έρωτα του γραμματέα ,του πατέρα της Σπύρου Δάμσα.Οταν ο άντρας της επιστρέφει τραυματισμένος από τη Μικρασία, εκείνη είναι αποφασισμένη να φύγει από κοντά του, πράγμα που τελικά δεν κάνει.Αρνείται τον Δάμσα που τον αγαπά στ’ αλήθεια, και μένει με τον άντρα της.

ΑΓΑΠΕΣ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
1924
Δραματική κωμωδία εις πράξιν. Μονόπρακτο
Παραστάθηκε από τον θίασο των νέων το 1924

ΙΑΤΡΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ

Του Δ.Μπόγρη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Τρίπρακτο δράμα.
1920.
"...Μια αιτιολογημένη σωματική ασθένεια είναι και η βάση του τρίπρακτου δράματος O ιατρός Μαυρίδης (1920) του Δημήτρη Μπόγρη. Η αρρώστια από την αρχή προβάλλεται ως εχθρός όλης της ανθρωπότητας και η ίασή της προσλαμβάνει καθαρά διαστάσεις ενός επιστημονικού ανθρωπισμού. Τη στιγμή που ο Μαυρίδης κινδυνεύει από μια οξεία παραληρηματική σύγχυση, η σκέψη του αρχίζει να κινείται με απίστευτους ρυθμούς και, εν μέσω μια διανοητικής έξαρσης, συλλαμβάνει ο ίδιος τη λύση του προβλήματος: βρίσκει τη σύνθεση του φαρμάκου. Το έργο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα προβληματισμού πάνω στο ζήτημα της παγκόσμιας υγείας και στον δεοντολογικό ιστό της επιστημονικής έρευνας..." [ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΠΕΦΑΝΗΣ, ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ, σημειώσεις στην ελληνική δραματουργία του 20ου αιώνα]

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1921 Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Θωμά Οικονόμου.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΜΠΟΓΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

[1890-1964]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Ενας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του ’20.Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890 και πέθανε το 1964.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίζεται με τον Ιατρό Μαυρίδη το 1921.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παρίσι, στον τομέα των Φυσικών επιστημών, όμως με το ξέσπασμα των βαλκανικών πολέμων και το Α' παγκοσμίου, αναγκάστηκε να διακόψει και να συνεχίσει αργότερα στο πανεπιστήμιο των Αθηνών. Συνεργάστηκε σα συγγραφέας και δημισιογράφος με πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Το 1938 εκδίδει το περιοδικό Θρίαμβος. Έγραψε ακόμα πεζογραφία, σενάρια και ραδιοφωνικά σκέτς.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Ιατρός Μαυρίδης , 2.Αγάπες , 3.Τ’ Αραβωνιάσματα , 4.Δράκαινα , 5.Το Μπουρίνι , 6.Καινούρια ζωή , 7.Φουσκοθαλασσιές , 8.Ολα θ’ αλλάξουν , 9.Ψηλά στο Μέτωπο , 10.Καντρίλλιες , 11.Το Κορίτσι του Λιμανιού , 12.Τα Σπασμένα Φτερά

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Ντοκυμαντέρ Δημήτρης Μπόγρης


Η Προσφυγοπούλα - Κινηματογράφος (διασκευή σεναρίου: Δημήτρη Μπόγρη)


Ο ΨΥΧΟΠΑΤΕΡΑΣ

Του Γρ.Ξενόπουλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Τρίπρακτο έργο. 1895
Γράφτηκε και παραστάθηκε το 1895.Με το έργο αυτό εγκαινιάζεται το αστικό δράμα στην νεοελληνική δραματουργία.
Υπόθεση: Αναφέρεται στα τέλη του 19ου αιώνα ,σ’ ένα αστικό σπίτι της Αθήνας.Ο Λεωνίδας Βενιέρης, φιλοξενεί τα τρία ανήψια του, ελπίζοντας πως θα απόκομήσει ωφέλη από μια κληρονομιά που τελικά δεν τους ανήκει.Οταν το γεγονός αποκαλύπτεται, τα αφήνει να φύγουν απ’ το σπίτι,χωρίς κανένα ενδοιασμό.

ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ

Του Γρ.Ξενόπουλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
3 πράξεις
1908. Ηθογραφία.Αποτελεί διασκευή της νουβέλας του Έρως Εσταυρωμένος, την οποία πραγματοποίησε ο Ξενόπουλος μετά από παράκληση του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, εκ μέρους της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Υποδείχθηκε από το Ελληνικό Κέντρο του Δ.Ι.Θ., μετά από αίτηση του ΒΒC, για ραδιοφωνική μετάδοση ελληνικών έργων.
Η ιστορία της Στέλλας Βιολάντη βασίζεται σε πραγματικό γεγονός που συγκλόνησε την Αθηναϊκή κοινωνία το 1883
"...Μα και την υπόθεση αυτή του Έρως Εσταυρωμένου την πήρα από τη ζωή. Δεν είναι φανταστική καθόλου. Όχι μόνο στη Ζάκυνθο, όχι μόνο στην Επτάνησο, αλλά και στην Ελλάδα γενικά, -όμοιο περιστατικό είχε συμβεί τότε στην Πάτρα, άλλο στην Αθήνα-, ερωτευμένα κορίτσια φυλακίζουνταν εκείνο τον καιρό σε σοφίτες ή καταγώγια, ως να ξεχάσουν, να αρνηθούν την απαγορευμένη τους αγάπη, ή να πεθάνουν. Συχνότερα συνέβαινε το πρώτο, κάποτε όμως -η περίπτωση της Στέλλας Βιολάντη- συνέβαινε το δεύτερο: η υπέρβαση ή κατάχρηση αυτής της πατρικής εξουσίας έφτανε στο έγκλημα και τελείωνε σε τραγωδία. Έτσι το έργο αυτό, και στην υπόθεσή του και στην ιδέα του, είναι κάτι το γνήσια ντόπιο, το ηθογραφικό αν θέλετε, χωρίς την παραμικρή, νομίζω, επίδραση από ξένα πρότυπα, που τόσο συχνά τη βλέπουμε στο νεοελληνικό θέατρο..." [26 Απριλίου 1948, Γρ.Ξενόπουλος]

«..Ο κ.Ξενόπουλος ορθώνει αντιμέτωπους δύο εντελώς τετράγωνους χαρακτήρες και απαλύνει, χρωματίζει μόνο τη σύγκρουση του δυνάστου με το θύμα του με ένα επινόημα, που είναι αληθινά έξυπνο, που αποτελεί το φωτεινότερο σημείο όλου του έργου…[..]..ο αγαπημένος της Στέλλας είναι ανάξιος της αγάπης της.Ο πατέρας της δεν εναντιώνεται στον πόθο της μόνο γιατί θέλει να επιβάλει τη θέλησή του και τον αυταρχισμό του , αλλά και γιατί διακρίνει ό,τι εκείνη τυφλωμένη από τον έρωτα δεν μπορεί να αντιληφθεί,πως ο γάμος της με τον αγαπημένο της θα είναι μοιραία δυστυχισμένος.Ο ποταπός χαρακτήρας του αγαπημένου , που δικαιώνει κάπως την άποψη και τη στάση του πατέρα, που μας συμφιλιώνει κάπως μαζί του, χωρίς να αφαιρεί τίποτα από τη συμπάθεια που αισθανόμαστε για τη Στέλλα και την αγάπη της, προσδίνει κάποια ισορροπία στη θέση των δύο αντιπάλων..» ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ [Νέα Εστία 1-15 Μαρτίου 1944]

Άπαντα Γ. Ξενόπουλου, τόμος β', Αδελφοί Βλάσση, Αθήνα 1991

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΠΑΝΑΓΗΣ ΒΙΟΛΑΝΤΗΣ, 2.ΜΑΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ, 3.ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ, 4.ΝΤΑΝΤΗΣ, 5.ΘΕΙΑ ΝΙΟΝΙΑ, 6.ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΖΑΜΑΝΟΣ, 7.ΑΣΗΜΙΝΑ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1909 Θίασος Μαρίκας-Σαγιώρ, Νέα Σκηνή Κωνσταντίνου Χρηστομάνου
1948 Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Δ.Ροντήρη
1965-66 Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σκηνοθεσία Σ.Καραντινού
1976 Θέατρο της Δευτέρας

Ραδιοφωνικό απόσπασμα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ (VIDEO)
Στέλλα Βιολάντη - Το Θέατρο της Δευτέρας


Στέλλα Βιολάντη - Ελληνική ραδιοφωνία / Το θέατρο της Τετάρτης

ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

[1867-1951]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 9 Δεκεμβρίου 1867, με καταγωγή από την Ζάκυνθο (από την πλευρά του πατέρα του Διονύσιου, η μητέρα του Ευλαλία ήταν από την Κων/πολη).
Το 1892 εγκαταστάθίσταται μόνιμα στην Αθήνα και το 1894 παντρεύεται την Ευφροσύνη Διογενίδη. Το 1901 παντρεύεται για δεύτερη φορά, την Χριστίνα Κανελλοπούλου.
Συνδεδεμένος άμεσα με την εμφάνιση του αστικού δράματος στην ελληνική δραματουργία, και τους κοινωνικούς προβληματισμούς που αυτό συνεπάγονταν, στην πορεία στρέφεται στην ηθογραφία και την μεσοαστική ρομαντική κωμωδία.Μέχρι το 1940 έγραψε μεγάλο αριθμό κωμωδιών και ρομαντικών ηθογραφιών.Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής.Συνεργάτης και στη συνέχεια διευθυντής του περιοδικού «Εστία».Από το 1927 εκδίδει τη «Νέα Εστία».Από το 1896 έως το 1948 υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού "Η Διάπλασις των Παίδων". Από το 1901 ως το 1912 δημοσιεύει στο περιοδικό Παναθήναια λογοτεχνικά έργα και μελέτες. Από το 1912 γράφει μυθιστορήματα σε συνέχειες για την εφημερίδα Έθνος.

Εγραψε πολλά μυθιστορήματα, όπως «Κακός δρόμος», «Κόκκινος βράχος» , «Μαργαρίτα Στέφα» κ.ά.., πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε επιφυλλίδες εφημερίδων.
Πολλά από τα έργα του, μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.Από το 1931, εκλέχτηκε Ακαδημαϊκός.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 1951.Μετά τον θάνατό του, συστάθηκε το Ετήσιο Έπαθλο Γρηγορίου Ξενόπουλου, από την Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρου Θεάτρου.Θεσμός που κράτησε δύο μόνο χρόνια.
Εμφανίζεται στη θεατρική γραφή με τον Ψυχοπατέρα το 1895. Έγραψε 46 θεατρικά έργα.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:1.Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας , 2.Στέλλα Βιολάντη , 3.Το Φιόρο του Λέβάντε , 4.Ο Πειρασμός , 5.Ο Ψυχοπατέρας , 6.Φοιτηταί , 7.Η Μονάκριβη , 8.Φωτεινή Σαντρή , 9.Ποπολάρος, 10. Δεν είμαι εγώ ή Η Λογική, 11.Θείος Όνειρος, 12.Ραχήλ, 13.Ψυχοσάββατο

ΑΣΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Aλλεπάλληλες κυβερνήσεις ,διαδέχονται η μία την άλλη από τις εκλογές του 1902 ως τις εκλογές του 1905, που αεβάζουν στην κυβέρνηση το κόμμα του Δηλιγιάννη.Πολύ γρήγορα ο Δηλιγιάννης δολοφονείται εξαιτίας των μέτρων που έλαβε κατά της χαρτοπαιξίας.Στην Κρήτη ο Βενιζέλος και οι οπαδοί του ,οδηγούνται σε επανάσταση ενώ οι εισβολές των Βουλγάρων κομιτατζήδων στα μακεδονικά εδάφη, οξύνουν το Μακεδονικό.
Μετά την παραίτηση του Γ.Θεοτόκη, που ανέλαβε την κυβέρνηση το 1906, την θέση του διαδέχτηκε ο Δ.Ράλλης,ο οποίος όμως σύντομα ανατράπηκε από το κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου στα 1909.Ύστερα από πρόταση του αξιωματικού Επ.Ζυμβρακάκη, ο Ελ. Βενιζέλος καλείται στην Αθήνα με το ρόλο του διαιτητή ανάμεσα στα κόμματα και τον Στρατιωτικό Σύνδεσμου.Προκυρήσσονται εκλογές, αλλά ο κομματικός διχασμός παραμένει οξύ πρόβλημα, οπότε ο βασιλιάς Γεώργιος αναθέτει στον Ελευθέριο Βενιζέλο τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου επιτυγχάνει συμμαχίες της Ελλάδας στα Βαλκάνια
Στα τέλη του 19ου αιώνα,κάνει την εμφάνισή του και στον ελληνικό χώρο, το αστικό δράμα , το οποίο ήδη έχει παρουσιαστεί στην Ευρώπη ,μέσα από τα έργα του Ιψεν και του Στρίντμπεργκ.
Η αρχή γίνεται με τους Βρυκόλακες του Ιψεν.Στις 29 Οκτωβρίου του 1894, ο Ευτύχιος Βονασέρας ανεβάζει,με τον αυτοσχέδιο θίασό του, τους Βρυκόλακες, στο νεόκτιστο Θέατρο των Κωμωδιών.Το έργο μεταφράστηκε από τα γαλλικά από τον Μιχαήλ Γιαννουκάκη.
Ο Βονασέρας ,φοβούμενος τις αντιδράσεις του κοινού, ζητά από τον νεαρό-27χρονο τότε- Γρ.Ξενόπουλο να προλογίσει το έργο στην πρεμιέρα.

Τα θεατρικά δρώμενα της εποχής, ήταν εμφανώς υποταγμένα στα βήματα των Παρισισνών Σκηνών, εξάλλου και οι Βρυκόλακες,παίζονται στην Ελλάδα, αφού ήδη παίχτηκαν στο Παρίσι,τέσσερα χρόνια πριν,και προκάλεσαν μεγάλο θόρυβο.Η λανθάνουσα αυτή πραγματικότητα ,εκτείνεται σε μεγάλο βαθμό, τη στιγμή που στα έργα π.χ. του Ιψεν, αναγράφονταν σα δεύτερος τίτλος-δήθεν πρωτότυπος- ο γαλλικός, πράγμα που δείχνει ,ότι πιο σπουδαίο θεωρούνταν το να έχει παιχτεί στο Παρίσι, από το ποιός ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας κι από που προέρχονταν.
Αυτό ακριβώς το σημείο,ανάμεσα στ’ άλλα, έθιξε ο Γρ.Ξενόπουλος στην εισαγωγική του ομιλία, ονοματίζοντας την Ελλάδα, φιλολογική επαρχία της Γαλλίας, έτσι και στην περίπτωση του Ιψεν, το έργο του έφτασε τόσο αργά στην χώρα μας, γιατί έπρεπε να γίνει πρώτα θόρυβος γιαυτό στην Γαλλία.Στις αντιδράσεις που προέκυψαν από , την θεωρούμενη υβριστική για κάποιους, ομιλία του, απάντησε επιμένωντας στην εποχή που ζητά άμεσα αλλαγή, την στροφή από τον κλασσικισμό και από μία θεατρική παραγωγή γαμάτη «ιάμβους και ελληνικούρες», -πλην της Φαύστας-, σε μια νέα ,υγειή φιλολογική πραγματικότητα, εμπνευσμένη από τα νέα ρεύματα της εποχής, και δημιουργημένη από τους συγγραφείς του μέλλοντος.
Οι πρώτες στιγμές του ελληνικού αστικού δράματος, έρχονται με τον «Ψυχοπατέρα» και τον «Τρίτο» του Ξενόπουλου ,στα 1895, μια θεατρική παραγωγή που θα συνεχιστεί με τα έργα του Γ.Καμπύση, που εκδίδονται λίγο μετα.Ετσι γεννιέται το ελληνικό αστικό δράμα στα τέλη του 19ου αιώνα, που θα δεσπόσει στο θέατρο του 20ου, μέχρι τα 1922[Μικρασιατική καταστροφή], και θα εκφραστεί με το έργο των Δ.Ταγκόπουλου , Σπ.Μελά , Ν.Καζαντζάκη , Π.Νιρβάνα , Ρ.Γκόλφη , Π.Χόρν , Τ.Πίτσα κ.α.
Οι Ελληνες θεατρικοί συγγραφείς ,που εμφανίζονται στο προσκήνιο ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά και εκείνοι που παρουσιάζουν δουλειά τους με την είσοδο του 20ου, ξεφεύγουν από τις καθιερωμένες στερεότυπες μορφές, και εμπνέονται από τα σύγχρονα αισθητικά ,κοινωνικά και ιδεολογικά ρεύματα.
Οι συγγραφείς αυτοί ,ξεκινούν ουσιαστικά από την ίδια αφετηρία, μιας κοινωνικοπολιτικής κατάστασης ,κοινής για όλους, όπου η Μεγάλη Ιδέα τους ελληνικού έθνους πέφτει στο κενό, η αστική τάξη αναπτύσσεται μεσα σε συνθήκες, κάθε άλλο παρά ιδανικής προόδου.Αφομιώνουν τις σοσιαλιστικές ιδέες που εξαπλώνονται ραγδαία, και τα μυνήματα της Νιτσεϊκής φιλοσοφίας.Με το πέρασμα όμως του χρόνου, οδηγούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα να αποκλίνουν σημαντικά από τους κοινούς προβληματισμούς του αστικού δράματος, με εξαίρεση ίσως αυτή του Δ.Ταγκόπουλου, ο οποίος παραμένει σταθερός στις αρχικές ιδεολογικές του κατευθύνσεις.
Το αστικό δράμα ,αντλεί τη θεματική του από τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, από τη γυναικεία χειραφέτηση, ως τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων, τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων και των ανθρώπων μεταξύ τους γενικότερα,εώς την ιστορική σχέση του παρόντος με το παρελθόν.Θέματα από τα οποία πηγάζει και το ιδεολογικό περιεχόμενο,της ταξικής ανισότητας, των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης, της ισότητας των δύο φύλων.
Η σκηνική δράση μεταφέρεται στο εσωτερικό του αστικού σπιτιού, στο σαλόνι ή καθιστικό.
Μεσα στο αισθητικό πλαίσιο του ρεαλισμού και κάποιες φορές του ακραίου νατουραλισμού,παρουσιάζει εικόνες απ’ την καθημερινή πραγματικότητα, μέ τρεις κατευθύνσεις : το κοινωνικό δράμα , το ψυχολογικό και τέλος το εργατικό.

Το εργατικό δράμα, αντλεί τη θεματική του και την ιδεολογία του από την εργατική τάξη, στοιχείο που το διαφοροποιεί αισθητά.Η δράση του αναπτύσσεται στο εργοστάσιο ή στο φτωχόσπιτο, με ήρωες εργάτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, προβάλλοντας τις ταξικές συγκρούσεις.Ιδεολογικά κινήται στα πλαίσια του Μαρξισμού ή του ουτοπικού σοσιαλισμού.Εκφραστές του εργατικού δράματος οι Ρ.Γκόλφης , Μ.Λιδωρίκης , Τ.Πίτσας , Γ.Βογιατζάκη , Ζ.Μακρής , Χρ.Καλογερίκος , Δ.Ταγκόπουλος κ.α., με έργα όπως ο «Γήταυρος» , «Εστιάς» , «Για το Ψωμί» , «Οι Σκιές» , «Η Λίμνη που Φουσκώνει» , «Οι Εργάται του Υφαντουργείου» , «Ο Λυτρωμός» κ.α.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑ

Του Γ.Ρουσσου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1956 από τον θίασο Β.Λογοθετίδη
Έγινε ταινία το 1961, σε σκηνοθεσία Κώστα Ανδρίτσου και σενάριο Γιώργου Λαζαρίδη, με τον Νίκο Σταυρίδη και τη Γκέλυ Μαυροπούλου

Υπόθεση: Η επιχείρηση παραγωγής ούζου του Χαρίλαου Μαραζιώτη είναι πνιγμένη στα χρέη. Για να μπορέσει να πληρώσει τους δανειστές του, σχεδιάζει να κάνει ένα πλούσιο γάμο, πίσω από την πλάτη όμως της αρραβωνιαστικιάς του, Ηρώς. Το προξενιό το έχει αναλάβει η Αντιγόνη, που θέλει να τον παντρέψει με την μικρή αδελφή της, την Ισμήνη. Η Ηρώ και η Ισμήνη συμμαχούν για να ανατρέψουν τα σχέδια του Χαρίλαου, η καθεμιά για τους λόγους της. Ο Χαρίλαος σε αδιέξοδο, αναγκάζεται να παραστήσει τον τρελλό, με αποτέλεσμα να συγκινήσει τους δανειστές του που τον απαλλάσσουν από τα χρέη του.

"Στα έργα του Ρούσσου κυριαρχούν κοινωνικοί χαρακτήρες και, κυρίως, τύποι μιας τάξης που προσπαθούσε να απωθήσει δύσκολες ώρες του παρελθόντος και αναδείκνυε νέες αξίες ή συνήθειες και μαϊμουδίσματα ξενόφερτα, νέους τρόπους διασκέδασης και νέα προσωπεία καθωσπρεπισμού ή ανοχής. Δεν μένει, παρά παίζοντας ξανά τα έργα του Ρούσσου και των συντρόφων του την ίδια εποχή, να ανακαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από τις γραμμές και τις ατάκες και ποιες ρίζες ανακαλύπτουμε πως δημιούργησαν το σημερινό μας κοινωνικό, άχρωμο, χαλαρό και απρόσωπο ιστό". [Κ.Γεωργουσόπουλος]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΑΡΑΖΙΩΤΗΣ, 2.ΗΡΩ, 3.ΜΑΝΩΛΗΣ, 4.ΣΤΑΘΗΣ, 5.ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ, 6.ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ, 7.ΑΝΤΙΓΟΝΗ, 8.ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ, 9.ΙΣΜΗΝΗ, 10.ΜΑΓΓΙΝΑΣ, 11.ΙΑΤΡΟΣ, 12.ΣΟΦΙΑ, 13.ΚΥΡΙΟΣ Ω

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1956 Θίασος Βασίλη Λογοθετίδη
2005-2006 Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [ΜΕΡΟΣ1] [ΜΕΡΟΣ2]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

[1910-1984]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας.Σύζυγος της ηθοποιού Κ.Λαμπροπούλου. Γεννήθηκε στην Αντίπαρο το 1910.Στο θέατρο εμφανίζεται με τον «Πρωτευουσιάνο». Σαν δημοσιογράφος εργάστηκε στο Ελεύθερον Βήμα, τα Αθηναϊκά Νέα, τη Φωνή του Λαού κ.ά. εφημερίδες της εποχής. Τα θεατρικά του έργα διασκευάστηκαν για το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο, με μεγάλη επιτυχία.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Πρωτευουσιάνος , 2.Προικοθήρας , 3.Δε Θυμάμαι Τίποτα , 4.Ευθεία και Τεθλασμένη , 5.Ερωτικές Βιταμίνες , 6.Σκληρός Αντρας , 7.Ο Εραστής Ερχεται , 8.Τρίτη και 13 , 9.Το Πρώτο Ψέμα , 10.Τ’ Αγρια και τα Ήμερα , 11.Ευτυχώς Τρελλάθηκα , 12.Ο Πραματευτής , 13. Η Γούνα της Αλλης , 14.Μεγάλα Χρόνια , 17.Βασιλικό Ρομάντζο , 18.Μαντώ Μαυρογένους, 19.Φόνος στο ιερό παλάτι, 20.Θεοδώρα η Μεγάλη

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

Του Ιακ.Καμπανέλλη

Υπόθεση:
Σε μια χώρα δίχως όνομα, τα πάντα έχουν ρημάξει από τις δυστυχίες, τα ταμεία έχουν αδειάσει από τους κυβερνήτες που τα «αλάφρωσαν» πριν την εγκαταλέιψουν, την κυβερνά ένας άβουλος βασιλιάς, κι ο λαός ζει μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση.Αντί για τη βοήθεια που όλοι ελπίζουν απ’ τη γειτονική χώρα, το μόνο που τελικά φθάνει ,είναι η απειλή του πολέμου…

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Γράφτηκε για τα εγκαίνια της νέας θεατρικής αίθουσας στην οδό Στουρνάρη, «Νέο Θέατρο» του θ.Βασ.Διαμαντόπουλου-Μ.Αλκαίου.[1960]
Ο Καμπανέλλης θέλοντας να πραγματοποιήσει ένα παλιό του όνειρο ,διασκευάζει για το θέατρο το «παραμύθι χωρίς όνομα» της Π.Δέλτα, γράφοντας έτσι μια ίστορία για μεγάλους με έντονα αλληγορικό χαρακτήρα.
Η κριτική –λόγω πολιτικής εμπάθειας –καταδίκασε το έργο.Το κοινό μένει σαστισμένο ανάμεσα σε διχασμένες γνώμες ,εκείνων που το θεωρούν αντιβασιλικό κι εκείνων που το θεωρούν φιλοβασιλικό.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ, 2.ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, 3.ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, 4.ΒΑΣΙΛΙΑΣ, 5. ΜΑΡΙΑ, 6.ΔΙΚΑΣΤΗΣ, 7.ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ, 8.ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗΣ, 9.ΣΠΥΡΟΣ, 10.ΣΙΔΕΡΑΣ, 11.ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ, 12.ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ, 13.ΓΙΑΝΝΗΣ, 14.ΜΙΧΑΛΗΣ, 15.ΦΙΛΙΠΠΟΣ, 16.ΘΕΟΔΩΡΟΣ, 17.Α' ΓΥΝΑΙΚΑ, 18.Α' ΝΕΟΣ, 19.Β' ΝΕΟΣ, 20.ΚΟΥΤΣΟΣ, 21.ΜΟΝΟΧΕΡΗΣ, 22.Α'ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ (ΚΩΣΤΑΣ), 23.Β'ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ(ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ), 24.Γ'ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ (ΜΗΤΣΟΣ), 25.ΔΑΣΚΑΛΟΣ, 26.ΑΝΤΡΙΑΝΝΑ, 27.ΦΩΤΕΙΝΗ, 28.Β'ΓΥΝΑΙΚΑ, 29.Γ'ΓΥΝΑΙΚΑ, 30.Δ'ΓΥΝΑΙΚΑ, 31.ΜΟΥΓΓΟΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1960 Νέο Θέατρο Β.Διαμαντόπουλου-Μ.Αλκαίου
1995 [3 Δεκεμβρίου] Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, σκηνοθεσία Θ.Παπαγεωργίου

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ;

του Ανδ.Στάικου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Μία Πράξη.
"Το έργο δείχνει δύο γυναίκες που δίνονται με πάθος σ' έναν αγώνα κατάληψης της ερωτικής και θεατρικής εξουσίας με όπλα τους όλα τα θεατρικά μέσα που διαθέτους. Σκοπός τους είναι η θεατροποίηση των πάντων, δηλαδή το θεατρικό παιχνίδι. Η τέχνη και τα τεχνάσματά τους εξαντλούνται και στο τέλος παίζουν και εμπαίζουν τον εαυτό τους. Είναι θεατρομανείς και θεατροπαθείς. Γεννάνε θέατρο από το τίποτα, ζούνε από το θέατρο και για το θέατρο και καταστρέφονται από το θέατρο. Βαδίζουν με ανείπωτη χαρά στο χείλος του θεατρικού γκρεμού" [Ανδρέας Στάικος]

Υπόθεση: "Δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, η Κλυταιμνήστρα και η Ηλέκτρα. Δυο πρόσωπα γνώριμα και όμως γεμάτα ερωτηματικά. Μια πασίγνωστη τραγωδία σε σύγχρονο τόνο, ένα παιχνίδι λέξεων και συνειρμών. Η ιστορία παραποιείται, το τραγικό ύφος παραμένει, ενώ οι σχέσεις υφαίνονται με μίσος και πάθος" [από:retrodb]

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΗΛΕΚΤΡΑ, 2.ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1981 [2 Δεκεμβρίου] Theatre du Ranelagh σε σκηνοθεσία Annick Astier
1987 [9 Απριλίου] Θεατρικός Οργανισμός Εποχή, Θέατρο Αθήναιον, σε σκηνοθεσία Βασ.Παπαβασιλείου
1991 [3 Μαρτίου] Θίασος Σελάννα, Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου, σε σκηνοθεσία Θωδ.Εσπίριτου
1995 Στοά 2, σε σκηνοθεσία Έφης Νιχωρίτη

Παρουσιάστηκε το 1997 από τη σειρά της ΕΤ1 "Ελληνικά Μονόπρακτα"

ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΑΣ

[1883-1966]
“ Μέσα μου ,ζουν ο Ρωμιός κι ο Ελληνας, σε μια ανελέητη πάλη, σ’ έναν ατέρμωνα αγώνα αλληλοεξόντωσης”

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Βασικός εκπρόσωπος του αστικού δράματος, στη συνέχει στρέφεται στο ιστορικό δράμα και σε πιο συντηριτικές θέσεις.
Γεννήθηκε στην Ναύπακτο το 1883, ενώ έφηβος ακόμη, ήρθε με την οικογένειά του στον Πειραιά.
Υπήρξε σημαντικός παράγοντας στην ίδρυση του θιάσου του Ωδείου των Αθηνών, που λειτούργησε από το 1918 εώς το 1925.Στη δραματική σχολή του «Θεάτρου των συγγραφέων»(1) της Εταιρείας Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων,αναλαμβάνει το μάθημα της δραματολογίας, ενώ στη σκηνοθεσία έκανε το πρώτο βήμα ,με τη Φαίδρα(2) του Α.Προβελέγγιου,στην Επαγγελματική Σχολή θεάτρου.
Με το όραμα να χτυπήσει τον βεντετισμό της εποχής(3) ,καθώς και το αντικαλλιτεχνικό κατεστημένο στο θέατρο, φεύγει από το Ωδείο και αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση του «Θεάτρου Τέχνης»(4) που δημιουργήθηκε από τον σύλλογο «Φιλοι του θεάτρου» με επικεφαλή τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο.
Ο οργανισμός στεγάστηκε στην αίθουσα «Αθήναιον» της οδού Πατησίων, και η λειτουργία του ξεκίνησε με τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου, τον Μάϊο του 1925.Η διάρκεια ζωής του Θεάτρου Τέχνης ,ήταν μόλις πέντε μηνών.Στα 1929,μαζί με τη Μαρίκα Κοτοπούλη(5) και τον Δημήτρη Μυράτ,ιδρύουν τον οργανισμό «Ελεύθερη Σκηνή»(6), ο οποίος θα λειτουργήσει για λίγους μήνες επίσης.Επηρεασμένος από τον γαλλικό νατουράλισμό,μετέφερε στη σκηνοθεσία του τις αντιλήψεις των γάλλων ανθρώπων του θεάτρου.Ακόμη σημαντική ήταν η προσπάθειά του να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό,νέους ευρωπαίους συγγραφείς,καθώς και αγνωστα έργα εκείνων που ήταν ήδη γνωστοί.
Στον Σπ.Μελά οφείλεται και η κατάργηση του υποβολείου(7).
Τα έργα του διακρίνονται από τα στοιχεία που διαμόρφωσαν το αστικό δράμα.Οι διάλογοί του είναι λιτοί, η γλώσσα ζωντανή θεατρική.
Ανάμεσα στα έργα του ,υπάρχουν και οι ιστορικές βιογραφίες προσώπων της Ελληνικής Επανάστασης,όπως αυτή του Κολοκοτρώνη, με τον τίτλο «Ο Γέρος του Μωρηά»[1931], που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Το 1935 εξελέγη Ακαδημαϊκός.


ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1. Ο Γιός του Ίσκιου , 2.Το Κόκκινο Πουκάμισο , 3. Το Χαλασμένο Σπίτι , 4. Το Ασπρο και το Μαύρο , 5. Μια νύχτα μια Ζωή , 6.Ο Βασιλιάς κι ο Σκύλος , 7.Ιούδας , 8.Ρήγας Βελεστινλής , 9.Παπαφλέσσας , 10.Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται

(1) “το θέατρο των συγγραφέων,όπως τ’ ονόμασαν ,ίδρυσε
δραματική σχολή για τη μόρφωση καινούριων ηθοποιών και την
ανακάλυψη νέων ταλέντων..»
Σπ.Μελάς

(2)“έπρεπε να τιμήσουμε στην έναρξή μας τη θεατρική ποίηση των νεωτέρων χρόνων.Και πήραμε ακριβώς γιαυτό τη ‘Φαίδρα’,μια τραγωδία του Αριστομένη Προβελέγγιου.Ητανε απομίμηση του ‘Ιππόλυτου’ του Ευριπίδη.Αλλά, ήτανε έργο ευγενικό,γραμμένο σε καλούς στίχους.Κι ο προβελέγγιος ήτανε ένας λεβεντόγερος ,πολύ συμπαθητικός,λεπτός,ανωτέρου ήθους ,που δίκαια η Ακαδημία Αθηνών είχε περιλάβει στους κόλπους της..»Σπ.Μελας

(3)«η έκπληξή μου ήτανε μεγάλη ,όταν διαβάζοντας τελειωμένο,το ‘μιά νύχτα μιά ζωή’ στην Κυβέλη την άκουσα να μου λέει: ‘Δεν είναι γραμμένο όπως μου το ‘πες…Αλλαξες το έργο ,το χάλασες…Εγώ δεν το παίζω έτσι!..’ –‘Δεν αλλάζω ούτε ένα ‘και’ από το κείμενο’.
Ητανε η ρήξη.Προσπάθησα να δώσω το έργο στην Κοτοπούλη…. ‘Δε συνηθίζω ,μου παράγγειλε, να παίρνω τα αποφόρια της Κυβέλης…’ Πληγώθηκα.Κι από κείνη τη στιγμή πήρα την απόφαση να αγωνιστώ για μια ριζική αλλαγή στο θέατρο.Να χτυπήσω το βεντετισμό…»
Σπ.Μελάς

(4)“..συγκροτήθηκε η διοίκηση του επαναστατικού μου θεάτρου και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες: ΄Μέλη της εφορευτικής επιτροπής του νέου καλλιτεχνικού οργανισμού ωρίσθησαν χθες οι κ.κ. Δημήτριος Λαμπράκης,Σπύρος Μελάς,καλλιτεχνικός διευθυντής, Μανώλης Καλομοίρης,διευθυντής του ελληνικού Ωδείου, Σπύρος Θεοδωρόπουλος,πρόεδρος καλλιτεχνικού τμήματος ελληνικού Ωδείου, και Πέτρος Κοτσαρίδης ,καλλιτεχνικός διευθυντής του ελληνικού Ωδείου, ως αντιπρόσωπος δε των εταίρων του θιάσου,ο αρχαιότερος αυτών Ορέστης Κοντογιάννης»

(5) ηθοποιός

(6)“..ο ενθουσιασμός για την εξόρμηση αυτή στάθηκε αληθινά πολύ μεγάλος.Και από το μέρος της Μαρίκας και του Μυράτ και από το μέρος όλου του Θιάσου.Ητανε κάτι πολύ συγκινητικό,ότι η Μαρίκα και ο Μυράτ έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από ένα μανιφέστο,που αποτελούσε κύρηγμα έμμεσο κατά του εμπορικού θεάτρου.Κι ακόμα συγκινητικότερος ήταν ο Γιώργης ο Χέλμης,που δεχότανε να χρηματοδοτήσει μια καλλιτεχνική επιχείρηση κάθε άλλο παρά σίγουρη.Και το θεατρικό κοινό δεν πήγε πίσω.Δέχτηκε το επαναστατικό μανιφέστο μας με την πιο ζωηρή επιδοκιμασία..»Σπ.Μελάς

(7) Ο Κώστας Αθάνατος έγραψε,για τον Σπ.Μελά, στο ‘Ελεύθερο Βήμα’,στην τακτική του στήλη ‘αττικά ημερονύκτια’, με τον τίτλο ‘Χωρίς υποβολέα’: «ο συνάδελφος και γειτων της πλαϊνής μου στήλης είναι ο ήρως της ημέρας..ήρως εθνικός.Το κατόρθωμά του έπρεπε να πανηγυρίζεται αυτήν την στιγμήν ως πανελλήνιον γεγονός.Επέταξεν με μιά κλωτσιά από την ελληνική σκηνή την ξύλινη καμπούρα του υποβολείου.Τό ‘χετε για μικρό;..Θα φιγοράρει στα ιστορικά λεξικά του μέλλοντος με αυτήν την σημείωσιν :’εξαφανιζόμενος επί ένα μήνα συνεχώς επί δίωρον εκ του βιοποριστικού του επαγγέλματος ,επέτυχε να λυτρώσει το ελληνικόν θέατρον από το υποβολείον,που έκρυβε τα χάλια των θεάτρων εν Ελλάδι»

ΜΑΤΣΑΣ ΝΕΣΤΩΡΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα.Εγραψε αρκετά βιβλία ,καθώς επίσης υπήρξε και κριτικός κιν/φου[Θεάματα κ.α.]
Το 1962 αρχίζει να σκηνοθετεί ο ίδιος τις ταινίες που γράφει,ενώ ήδη έχει ξεκινήσει την καριέρα του,σ’ αυτό το χώρο σαν σεναριογράφος.Πολλά σενάρια έγραψε σε συνεργασία με τον Κ.Ασημακόπουλο.
Από το 1967 αφοσιώνεται στο ντοκυμαντέρ.Γύρισε πολλά μικρού μήκους ντοκυμαντέρ, εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ.Το περιεχόμενό τους ήταν κυρίως λαογραφικό, ένα θέμα που αγαπούσε ιδιαίτερα: «Το παραμύθι ενός ζωγράφου»[Α’ βραβείο Φεστιβάλ Ρώμης], «Το τάμα»[Α’ βραβείο Φεστιβάλ Ρώμης] , «2.500 χρόνια σ’ αυτή τη γη»[ Α’ βραβείο Φ.Ε.Κ.Θ.] , «Το πρόσωπο»[Α’βραβείο Φ.Ε.Κ.Θ.] , «Μακεδονία» , «Ασμα ασμάτων» κ.ά.

ΤΑΙΝΙΕΣ:
1.Της τύχης τα γραμμένα , 2.Απαγορευμένη αγάπη , 3.Μόνο για μια νύχτα , 4.Αμαρυλλίς το κορίτσι της αγάπης , 5.Για το ψωμί και τον έρωτα , 6.Μπουμπουλίνα , 7.Οσο υπάρχουν γυναίκες , 8.Αμαρτωλά νιάτα , 9.Αντίο ζωή , 10.Η κυρία δήμαρχος , 11.Νύχτες στο Μιραμάρε , 12.Η απολύτρωσις , 13.Ηρθες αργά , 14.Καραγκούνα , 15.Αμαρτωλές , 16.Δύο μάνες στο σταυρό του πόνου , 17.Η ελληνίδα και ο έρωτας , 18.Λαφίνα , 19.Οταν ξυπνά το παρελθόν , 20.Πεζοδρόμιο , 21.Τα σκαλοπάτια της ζωής , 22.Αθώα ή ένοχη , 23.Αφοσίωση , 24.Το μεροκάματο του πόνου , 25.Ολα και τη ζωή μου ακόμα , 26.Τα παλιόπαιδα , 27.Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα , 28.Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του , 29.Δρόμος χωρίς σύνορα , 30.Το κορίτσι της Κυριακής , 31.Δύσκολοι δρόμοι , 32.Επαναστάτης , 33.Καταιγίδα , 34.Ο μετανάστης , 35.Αιχμάλωτοι του πεπρωμένου , 36.Αν όλες οι γυναίκες , 37.Δρόσω η αρχοντοπούλα , 38.Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί , 39.Η κόρη μου η ψεύτρα , 40.Τι κι αν γεννήθηκα φτωχός , 41.Οι άνδρες δε λυγίζουν ποτέ , 42.Η καρδιά ενός αλήτη , 43.Κατηγορούμενη απολογήσου , 44.Η Λυγερή , 45.Ας με κρίνουν οι ένοχοι , 46.Θέλω πίσω το παιδί μου , 47.Η θυσία μιας γυναίκας , 48.Κυνηγημένη προσφυγοπούλα , 49.Στον ίλιγγο της ζωής , 50.Σέργιος και Αννα , 51.Οι ρίζες του τόπου μας , 52.Αλέξανδρος ο μέγας.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Γαλήνη

ΑΝΤΟΝΙΟ Ή ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Της Λ.Αναγνωστάκη

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε το 1972
Κέρδος, Αθήνα 1971

Υπόθεση:
Αναφέρεται στην περίοδο της δικτατορίας.Η Αλίκη κρύβει στο σπίτι της πολλούς κυνηγημένους από την Χούντα,κάποιοι απ’ τους οποίους είναι και φίλοι του πνευματικά καθυστεριμου γιού της, του Αντόνιο.Ο αρχηγός τους όμως,έχει ακριβώς το ίδιο όνομα,Αντόνιο.Η συνωνυμία αυτή,δίνει την ευκαιρία στην φιλοξενούμενη της Αλίκης ,την Ελένη,να παραπλανήσει τους αστυνομικούς,και να βοηθήσει τον πραγματικό Αντόνιο που τον κυνηγούν, να δραπετεύσει.

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Του Δ.Ταγκόπουλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Δράμα με τρία μέρη
Γράφτηκε και παραστάθηκε το 1907
έκδοση του Νουμά, 1908

Υπόθεση:
Η Αστρούλα,θαυμάζει τον συνεργάτη του πατέρα της, τον Δήμο Στρώτο, υποψήφιο βουλευτή με προοδευτικές ιδέες.Η συμπεριφορά του όμως,την απογοητεύει βαθιά, όταν τον βλέπει να συμβιβάζεται,πολύ περισσότερο όμως όταν ανακαλύπτει τις ερωτικές του σχέσεις με τη γυναίκα ενός βουλευτή,που βοήθησε στην εκλογή του.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

ΤΟ ΜΑΤΣ

Του Γ.Μανιώτη

Υπόθεση:
Ο Γιάννης, ο πατέρας της οικογένειας βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Η μητέρα διεκδικεί αυτό που εκείνη θεωρεί συμφέρον για το γιό της. Οι τσακωμοί ανάμεσα στον Στάθη και τη μάνα του είναι συχνοί και για ασήμαντα πράγματα.Αφού πρώτα εγκαταλείπει ,μετά από πίεση της μάνας του,την κοπέλα που ερωτεύεται,παντρεύεται τελικά τη Ζανέτα και κάνει μαζί της δύο παιδιά.

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Παραστάθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1978, στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Κριτική:«Το Ματς του Γιώργου Μανιώτη παρουσιάζει ένα πανάρχαιο θέμα,που το έδωσε αριστουργηματικά ο Στρίντμπεργκ,αλλά και άλλοι:τον αγώνα επικυριαρχίας και «κατοχής» στο χώρο της μικροαστικής οικογένειας,που τον κερδίζει κατά κανόνα η γυναίκα-σύζυγος ή μητέρα.
Εδώ έχει ήδη κατατροπωθεί ο πατέρας-αυτό συμβολίζει η καθήλωσή του στην αναπηρική καρέκλα-και το ματς διεξάγεται αμφίρροπο, ανάμεσα στη μάνα και τον επαναστατημένο γιο.Και θα μείνει αμφίρροπο…»
ΣΟΛΩΝ ΜΑΚΡΗΣ [Νέα Εστία]

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΓΙΑΝΝΗΣ, 2.ΜΑΡΙΤΣΑ, 3.ΣΤΑΘΗΣ, 4.ΖΑΝΕΤΑ, 5.ΣΥΜΠΕΘΕΡΑ, 6.ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ:
1978 ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (σε μία ενιαία παράσταση με "Το Παιχνίδι και Μία Τύψη" της Κωστούλας Μητροπούλου
1993 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, σκην. Κ. Φαρμασώνης

Κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

ΜΑΝΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα.
Το 1970 δημοσιεύτηκαν τα ποιήματά του «Νέρων», και το 1974 οι «Σιγησμοί».
Σειρές μονοπράκτων του παρουσιάστηκαν από την αθηναϊκή γκαλερί «Ωρα» και από τον «Ελεύθερο Κύκλο» του Κανέλλου Αποστόλου στο θέατρο Ριάλτο.
Εργα του για το ραδιόφωνο ,μεταδόθηκαν από το Τρίτο Πρόγραμμα : «Πρωινή συνομιλία» , «Το παιχνίδι των Χριστουγέννων» , «Η απομαγνητοφώνηση» , «Ενας Ιάνκης στη χώρα του βασιλιά Λυκούργου» , «Διευθυντής σκηνής» , «Εορταστικό Πρόγραμμα», και από το Δεύτερο Πρόγραμμα: «Τηλεφωνικό δίκτυο»

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Ηγέτες κι αξιώματα, 2. Εσοδεία, 3. Παθήματα, 4. Αγία Κυριακή, 5. Το Μάτς, 6. Κοινή Λογική, 7. Λάκκος της Αμαρτίας, 8. Οι σύζυγοι, 9. Η Κρυστάλλω ήταν Αντρας, 10. Καθιστική Ζωή, 11. Διακοπές στην Ουρανούπολη, 12. Τάξις και Αταξία, 13. Το καμάκι ή Η Τεχνική του Ονείρου, 14. Γκρο Πλαν, 15. Χορεύει η Κρυστάλλω Μάμπο
ΑΛΛΑ:
Συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία

ΤΟ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

του Δ.Ιωαννόπουλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Κομεντί σε τρεις πράξεις.
Ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη, στις 4 Ιουνίου 1945, στο θέατρο Κοτοπούλη. Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν στο θερινό Θέατρο Μουσούρη, στην οδό Μαυροματαίων.
Διαδραματίζεται στην Αθήνα εκείνης της εποχής.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ: "...Η Ρένα είναι δημιουργημένη συμβατικά, ρητορεύει από την πράτη στιγμή της γνωριμίας των, μα έχει το ελαφρυντικό του αγνού αισθήματος κι έτσι γίνεται συμπαθητική. Το έργο αυτό ως "κομεντί" θα είχε συνολική αξία, αν στην τρίτη πράξη δεν είχε τα ελαττώματα της πολυλογίας και μερικών σκηνών μεταξύ τραπεζίτη και χρηματιστή κατωτέρας εμπνεύσεως, αναξίων για συγγραφέα με τα ιδανικά της τέχνης..." [ΜΙΧ.ΡΟΔΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941]
"...Είναι η δραματοποιημένη ιστορία μίας δακτυλογράφου... Πολύ κοινό θέμα που έχει όμως αρκετή τεχνικήν επεξεργασία, ώστε να δικαιολογεί τρεις πράξεις. Μένουν εν τούτοις, αδικαιολόγητα ή τουλάχιστον ανεξήγητα τα παιδαριώδη τραπεζοχρηματιστικά κόλπα, εις τα οποία στηρίζεται μία παρ' ολίγον απάτη κι ένας παρ' ολίγον εκβιασμός πυ αποτελούν τη δραματική υπόκρουσι του βασικού θέματος.." [Ι.ΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΒΡΑΔΥΝΗ, 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941]
"...Απομένει τότε ένα έργο όπου η σύμπτωσις δημιουργεί γεγονότα απροσδόκητα και λύσεις μη αναμενομένας. Δια την οργάνωσιν και συντήρησιν της συμπτώσεως εργάζεται ο απατεών Καδράς, ο νεαρός ερωτευμένος Σκαλίδης και ο αισιόδοξος φίλος Αυγουστίδης. Και υπό τας προϋποθέσεις αυτάς το απίθανον γίνεται πιθανόν και το θαύμα δίνει διέξοδον εκεί όπου δεν υπάρχει...Ο κ.Ιωαννόπουλος έχει αρκετήν πείραν της σκηνής, κατέχει την συνθετικήν τέχνη του λόγου και διαπνέεται από ωραίον λυρισμόν. Με τα προσόντα αυτά στολίζει τα κενά..., ώστε ν' ακούεται μ' ενδιαφέρον και να παρακολουθείται με άνεσιν" [ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΞΑΣ, ΒΡΑΔΥΝΗ, 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941]

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: 1.ΣΤΑΥΡΟΣ ΡΕΝΕΣΗΣ (διευθυντής Τραπέζης), 2.ΠΕΤΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ (φίλος του), 3.ΡΕΝΑ ΝΤΕΛΗ, 4.ΝΤΟΡΑ ΝΤΟΡΗ (ένας δεσμός του Ρένεση), 5.ΚΑΔΡΑΣ (επιχειρηματίας), 6.ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΙΔΗΣ (υπάλληλος της τράπεζας), 7.ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΑΘΗΣ (κλητήρας)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ:
1945 [4 Ιουνίου], ΘΙΑΣΟΣ ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
1973 [2 Ιουλίου] Προβλήθηκε στην ΥΕΝΕΔ, στην εκπομπή ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΑΣΤΡΑΠΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

του Κ.Ασημακόπουλου

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1976 και παίχτηκε σε πολλές ξένες χώρες.
"..Στις σημερινές κοινωνίες η φωνή του αίματος ακούγεται ολοένα και λιγότερο κι άνθρωποι αποπροσανατολίζονται από τις αληθινές αξίες της ζωής που είναι η αγνότητα των σχέσεων. Τ' άτομα, δελεασμένα από τις σειρήνες της αγοράς, αιχμαλωτίζονται στην ερήμωσή τους.
Αυτή τη διαπίστωση θέλει να επιβεβαιώσει το έργο μου Αστραπή στο Δάσος και να επισημάνει την ανάγκη της επιστροφής στη φυσική ανθρώπινη ζωή, που είναι η ομορφιά των συγγενικών δεσμών και η καθαρότητα των αισθημάτων.." [Κ.Ασημακόπουλος]

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 1992

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΩΣ

Γενικές-ιστορικές πληροφορίες:
Σατιρική, ηθογραφική κωμωδία. Γράφτηκε στα τέλη της γερμανικής κατοχής και ανέβηκε από την Εταιρεία Ελληνικού θεάτρου, στις 9 Αυγούστου 1947, στο θέατρο Μακέδο.
"Ο κ. Κουνελάκης ρίχτηκε μέσα στο λαό μας με την ακράτητη, με τη θερμική αποφασιστικότητα του εξερευνητού. Κι ανακάλυψε το κυριότερο χαρακτηριστικό του: τη χρηματοφιλία. Όχι μονάχα σαν φαινόμενο κοινωνικό-αυτό το βλέπουμε όλοι- μα σαν απάτητο, παρθένο ακόμη, έδαφος που θα μπορούσε να δώσει και στον τόπο μας μια εξαιρετική και πλούσια θεατρική παραγωγή." Όμηρος Μπεκές

"Η κυβέρνησις εν αναμονή των συνομιλιών των κ.κ.Τσαλδάρη-Μάρσαλ. Αμερικανική ενίσχυσις δια τον συνεχιζόμενον κατά των ΕΑΜΟΣΥΜΜοΡΙΤΩΝ αγώνα", "Απάντησις εις τους κερδοσκόπους-Οπίσω από την δραχμήν ευρίσκονται τα δολλάρια των ΗΠΑ" , γράφουν οι εφημερίδες τις ημέρες που ξεκινούν οι παραστάσεις της "απαγωγής της Σμαράγδως". Ο ήρωας του έργου, ο Χατζηφώτης αντικατοπτρίζει την μεταστροφή που αρχίζει, ήδη από εκείνη την εποχή, να υφίσταται ο Έλληνας, την εμφύσιση εκ της Δύσης, μίας νοοτροπίας που περιστρέφεται γύρω από το κέρδος και το χρήμα. Μία μεταστροφή που θα ακολουθήσει τον Έλληνα και θα τον μεταλλάξει μέσα στο υπόλοιπο μισό του αιώνα, ενώ ο χαρακτήρας του Λάμπρου, ολοένα και θα εκλείπει.
Το έργο ξανανέβηκε στη σκηνή το 1951 από τον Θίασο του Αργυρόπουλου.
Οι κριτικές μίλησαν με εξαιρετικά λόγια.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ: "Ο Μιχ.Κουνελάκης δίνει μία κωμωδία, με δροσιά και υγεία, με κέφι και ανθρωπιά, ένα έργο που πέρα από την ηθογραφική του αληθοφάνεια και κάτω από την επίφαση των κωμικών καταστάσεων που παρουσιάζει, φιλοδοξεί να πάει βαθύτερα και να ξεγυμνώσει τον άνθρωπο.." ΛΕΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ, ΜΑΧΗ

"..Δεν είναι απλώς τσιγγούνης ο ήρως του έργου. Είναι κυριολεκτικώς ο ρωμπός, πονηρός παραδόπιστος που δεν σκιαγραφείται, αλλά ζωγραφίζεται με χονδρές και λεπτές πινελιές από το συγγραφέα. Χονδρές πινελιές για το γενικό χαρακτηρισμό του τύπου, και μικρές, λεπτότατες πινελιές, που δίνουν όλο το εσωτερικό του φόντο, κάθε ψυχική του λεπτομέρεια.
Η Απαγωγή της Σμαράγδως του Κουνελάκη, είναι ένα έργο που θα μείνει για πάντα στο ελληνικό δραματολόγιο..
" [Δ.Γιαννουκάκης, ΒΡΑΔΥΝΗ]

"..Αξίζει να το δείτε αυτό το έργο. Όχι μόνο επειδή είναι ελληνικό. Πρέπει βέβαια να υποστηρίζουμε τα ελληνικά έργα. Μα όταν είναι καλά. Και η "Απαγωγή της Σμαράγδως" είναι ένα πολύ αξιόλογο θεατρικό έργο.." [Πέτρος Χάρης, ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ]

Το 1995, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Αδαμάντιου Λεμού.

ΠΡΟΣΩΠΑ: 1.ΧΑΤΖΗΦΩΤΗΣ, 2.ΧΩΡΙΑΤΗΣΣΑ, 3.ΛΑΜΠΡΟΣ, 4.ΘΕΑΝΩ, 5.ΑΝΝΕΤΑ, 6.ΘΑΝΟΣ, 7.ΔΙΟΝΥΣΗΣ, 8.ΚΑΛΥΨΩ, 9.ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ, 10.ΓΡΑΜΜΑΤΟΥΛΑ, 11.ΓΕΙΤΟΝΑΣ, 12.Α' ΧΩΡΙΑΤΗΣ, 13.Β' ΧΩΡΙΑΤΗΣ, 14.ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 15.ΔΑΣΚΑΛΟΣ, 16.ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 1995

ΚΟΥΝΕΛΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

[1900-
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1900 (ή το 1897) στην Κωνσταντινούπολη. Έκανε θεατρικές σπουδές, στη σχολή Ράινχαρτ, στη Βιέννη. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1925, έχοντας σπουδάσει επιπλέον, ιστορία τέχνης και σκηνοθεσία. Έως το 1931, συμμετέχει πιθανόν (και σκηνοθετεί) σε διάφορους θιάσους. Την "Απαγωγή της Σμαράγδως" την γράφει στα τελευταία χρόνια της Κατοχής.

ΡΙΚΑΚΗ ΛΟΥΚΙΑ

[1961]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1961.Από το 1978 εώς το 1981 σπούδασε ιστορία της τέχνης στην Αγγλία.Εργάστηκε στο γραφείο Νεότητος του Συμβουλίου της Ευρώπης, και στη συνέχεια ως βοηθός παραγωγής στην ελληνική τηλεόραση.
Συνεργάστηκε σαν δημοσιογράφος με τις εφημερίδες «Καθημερινή» , και «Πρώτη» αλλά και με τα περιοδικά ΑΝΤΙ ,Σύγχρονος Κινηματογράφος , Ταχυδρόμος , Μία ,Τέταρτο ,Ενα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά TV WORLD , TBI , ως ανταποκρίτρια από την Ελλάδα, ενώ υπήρξε μέλος της ένωσης ξένων ανταποκριτών.
Μετέφρασε «Το σπίτι στη γωνιά του Πουφ» A.A.MILN.
Τα χρόνια 1986-88 και 1991 υπήρξε υπεύθυνη διεθνών σχέσεων του Φ.Ε.Κ.Θ. Πρόεδρος του Εuropean Producers Network. To 1984 ιδρύει την εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων ORAMA.
Υπήρξε μέλος: Του Διοικητικού Συμβουλίου του προγράμματος MEDIA της ΕΟΚ EURO AIM ,του ΜEDIA MAP TV, και του MEDIA Documentary. Της Εθνικής Επιτροπής για το οπτικοακουστικό EUREKA.Tης κριτικής επιτροπήςτου Φεστιβάλ του Μοντρέ.Του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού ιδρύματος Νεότητας του Συμβουλίου της Ευρώπης.Του Δ.Σ. του European Coordination. Της επιτροπής εκπαίδευσης European Youth Forum .Της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Pix Europa Βερολίνο 1992.
Συμμετείχε στα Ευρωπαϊκά προγράμματα εκπαίδευσης παραγωγών.Πρόεδρος της διεθνούς ομοσπονδίας Νέων Οικολόγων 1983.Σκηνοθέτησε πολλά ντοκυμαντέρ καθώς και ταινίες μικρού μήκους.

ΤΑΙΝΙΕΣ:1.Ταξίδι στην Αυστραλία , 2.Κουαρτέτο σε τέσσερεις κινήσεις.
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:1.Σουρεάλ Ερως

ΡΑΓΚΑΒΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΖΟΣ

[1809-1892]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1809 στην Οδησσό, ανηψιός του Ιάκωβου Ρίζου Νερουλού.Πολιτικός ,διπλωμάτης,αρχαιολόγος και λογοτέχνης.Το 1823 μέτέφρασε τον «Μωάμεθ» του Βολταίρου.Διατέλεσε καθηγητής της αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο από το 1844, υπουργός των εξωτερικών από το 1856 εως το 1859 και πρεσβευτής από το 1867 ως το 1887.Εκτός από τα θεατρικά του έργα ,έγραψε έργα αρχαιολογικά ,όπως «Ελληνικαί αρχαιότητες», «Λεξικόν της Ελληνικής αρχαιολογίας» κ.α.Εγραψε ακόμη διηγήματα , «Λεϊλά», «Αυθέντης του Μωρέως» ,και μετέφρασε δραματικά έργα αρχαίων και νεωτέρων .Πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.Είναι εκείνος που εισαγάγει με το έργο του,τους προβληματισμούς της γαλλικής σχολής [V.Hugo] , στο ελληνικό θέατρο. Εισαγάγει τη θεωρία του ρομαντικού δράματος στην Ελλάδα.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ: 1. Φροσύνη , 2.Παραμονή , 3.Δούκας , 4.Τριάκοντα Τύραννοι , 5.Του Κουτρούλη ο Γάμος , 6.Γάμος Άνευ Νύμφης , 7.Ερωτηματική Οικογένεια , 8.Εφημεριδοφόβος

ΣΤΑΥΡΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

1920

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920.Το 1953 δημοσίευσε τα «Δύσκολα Χρόνια» [χρονογραφήματα].Εχει γράψει θέατρο για μαριονέττες,τα «Το χρυσό κλειδί» , «Ταξίδι στο φεγγάρι» , «Ο γύρος του κόσμου»

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Ενας Από Μας , 2.Ευγενία Γκράντε , 3.Η Έξοδος του Μεσολογγίου , 4.Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται , 5.Καραϊσκάκης , 6.Καπετάν Μιχάλης , 7.Καληνύχτα Μαργαρίτα

ΣΤΑΪΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα.Σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θέατρο στο CONSERVATOIRE NATIONAL D’ ART DRAMATIQUE ,στο Παρίσι.
Εκανε μεταφράσεις στα έργα των Λακλό ,Μαριβώ ,Λεβάλ ,Κλωντέλ ,Λαμπίς.
Το 1992 ανέλαβε τη διεύθυνση στο Εργαστήρι Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.Διδάσκει Θέατρο στο τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Παντείου Πανεπιστημίου.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ: «Η Αισχρότατη Εριέττα»

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Δαίδαλος , 2.Κλυταιμνήστρα , Καρακορούμ , 3.Το Μικρό Δαχτυλάκι της Ολυμπιάδος , 4.Φτερά Στρουθοκαμήλου , 5.1843, 6.Η αυλαία πέφτει

ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

[1940]

«..όλοι μαζί αποτελούμε το μεγάλο κοινό ενός και μοναδικού θεάματος.Το τσίρκο του εικοστού αιώνα»

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Κομμάτια και Θρύψαλα , 2.Οι Νταντάδες , 3.Οι Μουσικοί , 4.Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης , 5.Οι Εκτελεστές , 6.Κομμέντια ή Οι Παγίδες του Βασιλιά Αλμποϊνου , 6.Απεργοσπάστης, 7.Η Πάλη, 8. Η Θηλειά

ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

[1884-1951]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στη Λευκάδα.Ο πατέρας του ήταν από την Κεφαλλονιά και η μητέρα του από την Ηπειρό.Με τη σύζυγό του Ευα Σικελιανούυ,πραγματοποίησαν την ιδέα της αναβίωσης των Δελφικών Εορτών.
Η ποιητική δημιουργία του Σικελιανού,κυκλοφόρησε σε τρεις τόμους με τον τίτλο «Λυρικός βίος», μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.Ακόμη έχουν εκδοθεί τα : «Αλαφροϊσκιωτος» , «Πρόλογος στη ζωή» , «Στίχοι» , «Το Πάσχα των Ελλήνων» «Δελφικός λόγος» , «Ο τελευταίος Ορφικός διθύραμβος ή ο διθύραμβος του ρόδου» , «Μήτηρ Θεού» κ.α.
Στην ποίησή του ακολουθεί τη Νιτσεϊκή φιλοσοφία.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Σίβυλλα(1940) , 2.Ο Χριστός στη Ρώμη(1946) , 3.Ο Θάνατος του Διγενή(1947) , 4.Δαίδαλος στην Κρήτη(1943)

ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

[1913-1990]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε το 1913 στην Κωνσταντινούπολη.Σε ηλικία έντεκα ετών ήρθε με την οικογενειά του στην Αθήνα[1924].Σπόυδασε νομικά, στο πανεπιστήμιο Αθηνών,ενώ ταυτόχρονα έκανε μεταφράσεις για εφημερίδες και περιοδικά.
Η πρώτη του θεατρική απόπειρα ,γίνεται το 1940 μ’ ένα έργο που θα μείνει άπαιχτο και αδημοσίευτο, το «Κόκκινη Κλωστή Δεμένη»
Εφεδρος ανθυπολοχαγός ,το 1940 ,πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο,ενώ στα χρόνια της κατοχής,συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.Συμμετέχοντας στον πυρήνα το νεοιδρυθέντος Θεάτρου Τέχνης,του Κ.Κουν,μεταφράζει έργα συγγραφέων όπως οι Στριντμπεργκ, Σω, Λόρκα.Γνωστός σα θεατρικός συγγραφέας ,γίνεται το 1943 με το έργο «Κωνσταντίνου και Ελένης».Παράλληλα,με μιά ομάδα νέων ηθοποιών,δημιουργεί ένα θεατρικό εργαστήρι ,του οποίου η ημιπαράνομη λειτουργία γίνεται στα πλαίσια του Γαλλικού Ινστιτούτου.Με την απελευθέρωση[1944] συνεργάστηκε με το Θέατρο του Λαού,ενώ υπήρξε σημαντικός παράγοντας στην ίδρυση και λειτουργεία του θιάσου των Ενωμένων Καλλιτεχνών στα μεταπολεμικά χρόνια.
Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου ,αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.Εζησε στην Τασκένδη [1949-56] και τη Μόσχα,μέχρι το 1965,οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά όχι για πολύ.Στην Τασκένδη ,οργάνωσε τον θίασο των πολιτικών προσφύγων.
Στα χρόνια της δικτατορίας,ζει στο Παρίσι,επανέρχεται μετά την μεταπολίτευση, αλλά εγκαθίσταται μόνιμα το 1980.Στο Παρίσι,υπήρξε βασικό στέλεγχος στο Θεατρικό εργαστήρι του Ιβρύ [theatre des Quartiers d’Ivry]. Δίδαξε επίσης στο Ινστιτούτο Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης.
Πέθανε στην Αθήνα το 1990.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Κόκκινη Κλωστή Δεμένη , 2.Κωνσταντίνου και Ελένης , 3.Να λευτερώσουμε τους Αλυσσομένους , 4.Η Μαρούσω η Βαγγέλαινα, 5.Σε Μαρμαρένια Αλώνια , 6.Αγγέλα , 7.Ο Θάνατος Βασιλικού Επίτροπου

ΤΕΡΖΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

[1907-1979]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1907.Ο πατέρας του, δήμαρχος του Ναυπλίου,Δημήτριος, με το κόμμα των Φιλελευθέρων το 1915 εξελέγει βουλευτής Αργολιδοκορινθίας.Τότε η οικογενειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο Αγ.Τερζάκης απόφοίτησε στη Νομική το 1927 (αναγορεύεται διδάκτωρ),επάγγελμα που θα ασκήσει μέχρι το 1931.
Στη λογοτεχνία εμφανίζεται φοιτητής ακόμα,με τα διηγήματα «Ο Ξεχασμένος».Από τότε συνεργάζεται με όλα σχεδόν τα λογοτεχνικά περιοδικά,ενώ το 1932 εκδίδει το δίτομο μυθιστόρημα «Δεσμώτες».Στο θέατρο εμφανίζεται με τον «Αυτοκράτωρ Μιχαήλ»,το οποίο γίνεται δεκτό ομόφωνα από το Εθνικό Θέατρο και ανεβαίνει το 1936.Ενα χρόνο αργότερα αναλαμβάνει την γραμματεία του Εθνικού Θεάτρου.
Για τα έργα του «Ο Σταυρός και το Σπαθί» και «Είλωτες» του δόθηκε το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου.
Το 1940 γίνεται διευθυντής δραματολογίου στο Εθνικό Θέατρο.Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο,βρίσκεται στο Αλβανικό μέτωπο.
«...σταθμοί μιας ζωής που ορίζεται από τρεις πολέμους, τους τρεις πολέμους που στέκονται ορόσημα της γενιάς μου. O πρώτος μας βρήκε παιδιά, ο δεύτερος έφηβους, ο τρίτος άντρες. Tούτος, ο πόλεμος των πέντε ηπείρων, κόβει -για μένα τουλάχιστον- τη ζωή οριστικά στα δυο. Απ' αυτόν και πίσω, είναι τα νιάτα, τα νιάτα που τεντώνονται με τη φόρα την αποχτημένη για να φτάσουν ίσαμε το κατώφλι της ώριμης ηλικίας. Απ' αυτόν κι' εμπρός δεν ξέρω αν θα είναι η «ωριμότητα», όμως ξέρω πως δε θα είναι πια τα νιάτα».[ΑΓΓ.ΤΕΡΖΑΚΗΣ]
Το 1947,συνεργάζεται με την εφημερίδα το Βήμα, ενώ το 1950 γίνεται διευθυντής αλλά και καθηγητής Ιστορίας Θεάτρου και Δραματολογίας στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου,ως το 1971.
Από το 1963 ως το 1967 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού «Εποχές»,ενώ παράλληλα το 1963 εκδίδεται ο πρώτος τόμος δοκιμίων του «Προσανατολισμός στον Αιώνα», έργο που τιμάται το 1964 με το βραβείο των «Δώδεκα».Το 1966 αναλαμβάνει μορφωτικός σύμβουλος στο υπουργείο εξωτερικών.
Το 1969 ,η Ακαδημία Αθηνών του απονείμει το Αριστείον Γραμμάτων για τη θεατρική μελέτη «Το μυστήριο του Ιάγου».Το 1974 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.Μετέφρασε συγγραφείς όπως οι Κόνραντ, Τζόνσον , Γκλουκ ,Ζιροντού Μπερξόν.
Πέθανε στην Αθήνα το 1979,κηδεύτηκε στο Α΄νεκροταφείο Αθηνών,και αργότερα μεταφέρθηκε στο Ναύπλειο όπου και ετάφει.

ΕΡΓΑ ΤΟΥ: «Ο Ξεχασμένος»[διηγήματα 1943] , «Φθινοπωρινή Συμφωνία»[διηγήματα 1929] , «Δεσμώτες»[μυθιστόρημα 1932] , «Η Παρακμή των Σκληρών»[μυθιστόρημα 1934] , «Μενεξεδένια Πολιτεία»[1937] , «Του Ερωτα και του Πολέμου»[διηγήματα 1943] , «Η Στοργή»[νουβέλα 1944] , «Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ»[ιπποτικό μυθιστόρημα 1944] , «Απρίλης»[διηγήματα 1945] , «Ταξίδι με τον Εσπερο»[εφηβικό μυθιστόρημα 1946] , «Χωρίς Θεό»[μυθιστόρημα 1951] , «Μυστική Ζωή»[μυθιστόρημα 1957] , «Προσανατολισμός στον Αιώνα»[δοκίμια 1963] , «Η Ελληνική Εποποιία»[χρονικό του πολέμου 40-41,1964] , «Το μυστήριο του Ιάγου»[θεατρική μελέτη 1969] , «Αφιέρωμα στηντραγική μούσα»[δοκίμια 1970] , «Οι απόγονοι του Κάϊν»[δοκίμιο 1972] , «Ποντοπόροι»[δοκίμιο 1975] , «Οδοιπόρος μιας εποχής»[δοκίμια 1980] , «Ο άνθρωπος σε αδιέξοδο»[δοκίμια1981] , «Ενας μεταβαλλόμενος κόσμος»[δοκίμια1983] , «Του καιρού της δοκιμασίας»[δοκίμιο1984] , «Η ανάγκη του στοχασμού»[δοκίμια1985] , «Για μια δικαίωση του ανθρώπου»[δοκίμια1987] , «Κρίση και έλεγχος της εποχής μας»[δοκίμια1989] , «Επικεφαλής»[δοκίμια1990] , «Το πρωτείο του πνεύματος»[δοκίμια 1991] , «Ταραγμένες ψυχές»[δοκίμια1993] , «Καιροί τρικυμισμένοι»[δοκίμια1994] , «Η καμπη της ιστορίας»[δοκίμια1995] , «Το λυκόφως των ανθρώπων»[μυθιστόρημα1989]

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ:
1.Αυτοκράτωρ Μιχαήλ , 2.Γαμήλιο Εμβατήριο , 3.Ο Σταυρός και το Σπαθί , 4.Είλωτες , 5.Ο Εξουσιαστής[μονόπρακτο] , 6.Το Μεγάλο Παιχνίδι , 7.Αγνή , 8.Θεοφανώ , 9.Νύχτα στη Μεσόγειο , 10.Τα Λύτρα της Ευτυχίας[μονόπρακτο] , 11.Θωμάς ο Δίψυχος , 12.Ο Πρόγονος